Archief van
Maand: december 1998

De andere kant van de medaille

De andere kant van de medaille

Pleidooi Hans Visser voor pedofilie is aanklacht tegen kerk
Van een onzer verslaggevers– 18 december 1998

ROTTERDAM – De samenleving moet pedofilie aanvaarden, vindt dominee Hans Visser, als de seksuele handelingen maar met wederzijds respect plaatsvinden. Visser meent dat pedoseksuele liefkozingen ethisch aanvaardbaar zijn. Penetratie wijst hij af.
Kerken zouden niet alleen de pedofiele medemens, maar ook zijn of haar seksuele geaardheid moeten accepteren, schrijft Visser van de Rotterdamse Pauluskerk in de bundel ‘De andere kant van de medaille’. Het boekje, waarvoor hij geen echte uitgever kon vinden, verschijnt vandaag. Visser – bekend door zijn eigen manier van opvang van drugsverslaafden – wil nu het taboe dat op pedofilie rust, doorbreken.
De hervormde predikant stelt dat niet elke pedofiele handeling gelijk staat aan seksueel misbruik van kinderen. Wederzijds masturberen is bij pubers (vanaf 12 jaar) ethisch acceptabel, als het gebeurt in een sfeer van ‘intimiteitsbeleving’ van beide kanten.
Een pedofiel gaat volgens Visser over de schreef als hij de integriteit van een kind aantast. Hij mag geen seksueel contact opdringen of misbruik van macht maken. Penetratie is uit den boze. Toch blijken er “seksuele contacten te bestaan die voor kinderen plezierig en waardevol kunnen zijn”. Uit onderzoek is volgens Visser bovendien gebleken dat kinderen “bij gematigde seksuele contacten een zeker plezier ervaren. Vooral als ze daarbij ook genegenheid ervaren”.
Gedragscode
Visser vindt dat er een gedragscode moet komen voor pedofielen. Daarin moet staan wat wel en niet mag. Bij kinderen tot 12 jaar dienen pedofielen zich terughoudend op te stellen, omdat er geen sprake is van gelijkwaardigheid. Knuffelen mag wel, meent Visser. De predikant zegt in de afgelopen jaren meer begrip te hebben gekregen voor volwassenen die een relatie met pubers aangaan.
Met zijn boek wil Visser de banvloek die pedofielen over zich uitgestort voelen, doorbreken. Het werkt volgens hem averechts om pedofielen te discrimineren, te stigmatiseren en af te wijzen, zoals nu vaak gebeurt. De pedofiel is erbij gebaat als de samenleving haar normen enigszins aanpast, “in de zin van een stuk noodzakelijke acceptatie”. De huidige reacties uit de samenleving noemt hij buitensporig hard. Ook worden er volgens hem onevenredig zware straffen opgelegd.
Aanvaarding van pedofielen betekent niet dat we alle gedragingen moeten goedkeuren, benadrukt Visser. Het houdt wel in dat we proberen onbegrepen intimiteiten te verstaan. Dominee Visser laat zich inspireren door een oud pamflet (1979) van de Protestantse stichting voor gezinsvorming (PVSG) en door de inmiddels overleden Ikon-pastor ds. A. Klamer die volgens Visser een pastorale hand uitstak naar pedofielen.
De PVSG en Klamer slaagden erin naar pedofielen te luisteren en met hen na te denken over wijze omgangsvormen. Het blijft volgens Visser in en in verdrietig dat de kerken deze werkwijze in onze tijd hebben opgegeven. Zijn bundel is vooral bedoeld als protest aan het adres van de hervormde en gereformeerde synodebesturen. Die lieten Visser in antwoord op zijn vragen weten de pedofiel als mens te respecteren, maar zijn geaardheid af te wijzen. Visser: “Hoe is het mogelijk om een mens te accepteren zonder zijn geaardheid?”
Pastorale aanvaarding van de pedofiel impliceert volgens Visser begrip voor zijn geaardheid. “Pastoraat betekent dat je mensen beschermt, dat je met ze in gesprek gaat, dat je luistert naar wat hen beweegt. Die bescherming houdt ook in dat je niet wegloopt, dat je je niet achter maatschappelijke vooroordelen verschuilt, want dan laat je de pedofiel in de steek.” Onbegrip leidt bij pedofielen niet zelden tot zelfdoding, weet Visser.
Schade
De predikant gaat terloops in op de schade die kinderen kunnen oplopen door seksuele contacten met volwassenen. Sommige kinderen houden er geen prettige herinnering aan over. Maar de schade kan ook worden “verdramatiseerd”. Visser is bang dat soms bepaalde schuldgevoelens worden opgedrongen.
Onder het kopje Misselijk houdt een anonieme pedofiel in de bundel een pleidooi voor een onderzoek naar de positieve kanten die een relatie van een volwassene en een kind kan hebben. De man heeft verschillende relaties met jongens achter de rug (11, 12 en 13 jaar), maar het kwam nooit tot seks. “Pedofiel word je niet, dat ben je”, meent hij.
Visser, die al eerder als pleitbezorger voor seksuele minderheden optrad, zegt niet bang te zijn voor een lawine aan negatieve reacties op zijn pleidooi. Hij verwacht geen tweede affaire-Van Drimmelen. De gereformeerde predikant ds. L. van Drimmelen pleitte begin dit jaar in Trouw voor acceptatie van pedofilie. Hij noemde zichzelf pedofiel, maar trok die bewering later in. De zaak leidde tot een ernstige crisis in het gereformeerde synodebestuur.

Bron:
Recensie in Trouw 18 december 1998