Psalm zonder happy end
Ramses Shaffy zong eens een lied over psalm 88 dat mij erg aansprak. Deze psalm kent geen happy end. De enige metgezel van de psalmdichter is de duisternis. De man is doodsziek. Er komt geen antwoord uit de hemel. Hij heeft het gevoel reeds in het graf te rusten. Hij geraakt buiten het bereik van familie en vrienden. God is verborgen. Er zijn nog altijd vreselijke ziekten als kanker die een mens slopen. God staat niet buiten dit rampgebeuren. God heeft de hand in goed en kwaad. Hij prefereert het goede en gunt de mens een gaaf leven. De psalm dichter roept en bidt. Vergeefs. Mensen in grote nood hebben kracht geput uit deze psalm. Zij verklaarden God niet dood maar bleven tot hem roepen. Gedenkt God al die doden nog: de slachtoffersvan Sbrenecia, de vele doden door ziekten. Jezus is solidair met ons. Hij sterft in godverlatenheid. Er komt geen antwoord uit de hemel. Jezus sterft als de psalmdichter. Eenzaam en alleen. Er zijn geen vrome woorden die de ongerijmdheden van het bestaan oplossen.