Archief van
Maand: augustus 2015

In memoriam Ludo Knel

In memoriam Ludo Knel

Helaas kan ik bij de begrafenis van Ludo niet aanwezig zijn, omdat ik een filosofiecursus in Frankrijk moet bijwonen.
Het spijt me zeer.
Ludo was een innemend persoon die ik in voormalig Pauluskerk circuit leerde kennen.
Zijn leven werd overhoop gehaald door de dood van zijn zoon bij het vliegtuigongeluk in Suriname in 1988. Deze slag kwam hij nauwelijks te boven.
Ik leerde Ludo kennen in de wereld van de drugs. Samen met Teus ontmoette ik hem vaak als hij met de auto kwam.
Ludo bleef dezelfde: sociaal, belangstellend, humoristisch, behendig reagerend.
Het leven was niet gemakkelijk.
Hij werd ziek en belandde in de Provenier, waar hij over een eigen woning beschikte.
Vele malen bezocht ik hem.
Hij hield zich bezig met muziek, soms speelde hij voor mij gitaar, ik genoot daarvan.
We voerden ook theologische gesprekken.
Soms kwam de maatschappelijk werkster op bezoek, in wie Ludo veel vertrouwen genoot.
De afgelopen jaren bezocht hij Suriname. Helaas de laatste keer kwam hij ziek terug.
Het leven werd ingewikkelder. Totdat hij in Antonius terecht kwam.
Enige maanden geleden bezochten Teus en ik hem nog.
Ludo was als vanouds, vol humor wijdde hij ons in het leven van de afdeling Martha.
Ludo kon over de naaste familie met smaak spreken.
Er was meer orde in zijn leven gekomen.
Over de spoorwegen kon hij met vreugde vertellen, hier werkte hij een deel van zijn leven. In de wereld van de drugs hoorde hij eigenlijk niet thuis.
Hij was te correct, te aardig, te sociaal. Buissiness was niet zijn houvast.
“Jezus ontmoet een tollenaar, hij roept hem om Jezus te volgen. De tollenaar richtte een groot feestmaal aan waar meerdere tollenaars verschenen.
De geestelijkheid spreekt er schande van. Waarom eet u met tollenaars en zondaars. Jezus zei: gezonde mensen hebben geen dokter nodig maar wie ziek zijn wel. Ik ben gekomen om zondaren aan te sporen een nieuw leven te beginnen”.
Ludo wist dat zijn leven gered was, hij deed zijn best om op zijn wijze gelovig te zijn.
Ludo is niet meer, jammer, we zullen hem missen.
In gedachte zijn we bij zijn naaste familieleden. Hij kon met vreugde vertellen over zijn kinderen. Hij maakte van het leven een theater.
Hij speelde zijn rol met verve.
We hebben genoten van Ludo en houden hem in dierbare herinnering.

Hans Visser