Archief van
Maand: april 2018

Afscheid van Anna Oudeman

Afscheid van Anna Oudeman

We zijn bij elkaar gekomen om afscheid te nemen van Anna Oudeman. Zij was een voortreffelijk en uniek vrijwilliger van de Pauluskerk. De NAS en Perron 0. Bovendien was zij een trouwe bezoeker van de kerkdiensten. Anna werkte met overgave. Ze solidariseerde zich met collega’s en bezoekers. In mijn kamer hangt een foto waar Anna staat afgebeeld te midden van de groep die een pand kraakte nabij het Centraal Station. Boeiende mensen zoals krakers, bezoekers, vrijwilligers, junkies en crimineeltjes.

Anna voelde zich niet te min. Ze solidariseerde zich met haar medemensen. Perron 0 was niet gemakkelijk. Maar zij deed het met verve. Anna was ook present als het moeilijk was. Ze werkte eens op een bus die met stenen bekogeld werd. Een student die ook meedeed sprak met lof over Anna. Ik heb nu voorgelezen uit Psalm 103. God bevrijdt de mensen van ziektes en ongerechtigheid. God houdt van barmhartigheid en gerechtigheid. God prefereert om de mensen nabij te zijn. Hij ontfermt zich over mensen. Hij neemt geen wraak en vergeldt niet. Wij mensen zijn stervelingen. We zijn als bloemen in het veld. We groeien en bloeien. Dan komt de wind over ons dan zijn we er niet meer. Maar de barmhartigheid en gerechtigheid van God blijven overeind. Anna besefte wast de consequenties waren van haar geloofsovertuiging. Ze toonde ook durf en gedroeg zich als een dapper vrijwilliger. Het leven was niet altijd mooi. Ze verloor haar dochter Els en haar andere dochter zonk weg in afwezigheid. Haar man overleed jong. Genoeg verdriet. Maar Anna weerstond dat. Ze gaf zich over aan haar medemensen. Ze kon met bewonderenswaardig geduld omgaan met druggebruikers ven daklozen. Ik heb haar altijd bewonderd. Anna besefte dat het leven een keerzijde heeft.
Er zijn zaken waarvan de betekenis niet is te achterhalen. Mensen wachten op de ontcijfering. In het uur van onze dood kan het licht aanbreken. Wat onverenigbaar was wordt dan verenigd. Wat buiten ons begrip viel zal begrepen worden. Het leven is niet altijd te doorgronden. Verslaving is een ingrijpend gebeuren. Het vraagt om geduld om dat te kunnen volgen. Anna hield moedig vol. Ze had hart voor de mensen. Ik heb haar meer dan dertig jaar meegemaakt.

Ze volhardde in haar uniciteit. We denken nu ook aan aar familie die achterblijft: haar zoon, haar schoondochter, haar kleinkinderen en achterkleinkinderen. Zij zullen haar missen. Dierbare herinneringen te over. Anna wist dat ons leven door de barmhartigheid en gerechtigheid van God gedragen wordt. Onze roeping is om liefde om te zetten in daden. Ik ben dankbaar dat vrijwilligers als Anna zich hebben aangemeld. Ze koesterde liefde voor de mensen. Ze wil hem of haar begrijpen. Ik ben met velen dankbaar Anna te mogen ontmoeten. Ik dank God voor haar.