Over dit onderwerp is reeds veel geschreven en gesproken. Zelf heb ik nooit iets dergelijks meegemaakt. De enige keer dat ik na een verkeersongeluk per ambulance moest worden afgevoerd heb ik niets meegemaakt. Ik werd wakker en lag in een ziekenhuis. Uit Indonesie herinner ik me een vrouw die dood bloedde tijdens de bevalling. Er was toen daar geen transfusie mogelijkheid. De vrouw sloeg in het moment van haar bloedverlies liederlijke taal uit. Inmiddels zijn vele boeken verschenen waarin mensen mooi licht waarnemen,door tunnels trekken op weg naar licht. Ze ontmoeten overleden familieleden en arriveren zelfs aan de grens van de hemel. Onlangs heb ik het boek De Bijna dood ervaring van Maureen Venselaar gelezen nadat ik een lezing van haar had beluisterd. Allemaal indrukwekkende verhalen maar ik geloof er eigenlijk niks van. Ik wil de ervaringen van medemensen serieus nemen. Bijna dood ervaringen worden geregistreerd door onze hersenen die in de crisis van de dood geraken. De mens ondergaat bijzondere ervaringen die zich voordoen in een kritieke toestand. IK HERINNER MIJ DE VROUW DIE NA EEN VERKEERSONGELUK MOEST WORDEN UITGEZAAGD. Ze OVERLEEFDE HET ONGELUK EN KWAM IN HET ZIEKENHUIS..De volgende dag kwam de brandweerman die haar had uitgezaagd. Zij vroeg hem:heb jij ook dat mooie licht gezien. Neen,antwoordde de man. Het kan zijn dat mensen bij naderende dood lichten waarnemen en soms de ervaring hebben het lichaam te verlaten. Maar hoe wij het ook wenden of keren:het blijven ervaringen van onze hersenen. Onze hersenen koordineren onze levensregulering. Ons bewustzijn is gekoppeld aan onze hersenen. Wij kunnen niet bestaan buiten ons lichaam. Geest,ziel(onze identiteit) en lichaam zijn een eenheid. Ik geloof niet in de scheiding van geest,ziel en lichaam. In de bij na dood ervaring wordt de dood soms verromantiseerd. Dood wordt dan gezien als huwelijk met de eeuwigheid. Mensen vertellen over hun ontmoeting met God voordat ze terugkeren in hun lichaam. Er is leven na de dood. Het humanistisch verbond maakt propaganda:er is alleen leven voor de dood. Wat dat betreft dachten de joden ook zo. . Dood markeert een scheiding. Mensen zijn er niet meer. Ze leven als schimmen. Het gaat om het leven nu. Job 14 maakt duidelijk dat in de dood de mens zich neerlegt en niet meer opstaat. Ze worden niet meer wakker en zullen niet uit hun slaap gewekt worden. Later zijn er gedachten over Gods macht tot in het schimmenrijk. Enkele profeten opperen de idee van opstanding uit de dood. De Makkabeeen boeken vertellen dat martelaars zullen opgewekt worden uit de dood. Jezus sluit zich daar later bij aan. Hij wordt gekruisigd en staat op uit de doden. Wat zullen wij van deze dingen zeggen?Paulus zegt: hetzij wij leven of sterven,we zijn bij de Heer. Het sterven maakt geen scheiding tussen de gelovige en Christus. Johannes is nog radicaler:wie in Jezus gelooft zal leven ook als hij sterft. Wie gelooft in Jezus neemt nu reeds deel aan het eeuwige leven. Het geloof in Jezus schept een verbondenheid met God. In Jezus die door het sterven niet ongedaan wordt ge maakt. Jezus is nu het Licht van de wereld. Reeds nu voor de dood ervaren wij dat Licht. Paulus stelt: niets kan ons scheiden van de Liefde van God die zichtbaar is geworden in Jezus. Dood noch leven,engelen noch machten,heden noch toekomst,hoogte noch diepte,of wat er ook maar is,niets van dat alles zal ons scheiden van de liefde van God Ik bezocht een goede vriend in het ziekenhuis. Hij kondigde zijn levenseinde aan. Hij ging sterven. Ik moest dat aanvaarden. Hij bedankte mij voor de vriendschap. Wat is dood?Ja zei ik:ik weet er niet veel van maar ik geloof dat in leven en sterven de verbondenheid met Jezus blijft. Ons leven rust in Gods hand. Dat is ons vertrouwen. Meer heb ik vandaag niet te zeggen. Onze ziel is onze identiteit. Wat wij ten diepste zijn. Dat maakt ons uniek als mens .De ziel hoort bij het lichaam en vertrekt niet bij de dood. Het sterven is een onherroepelijk gebeuren. Onze hersenen vallen uit. Het leven wijkt. Ik stond onlangs nog bij de kist met de overledene om afscheid te nemen. De man was dood. Het lichaam moet nog verdwijnen. Geest en ziel kunnen niet meer functioneren. Maar de verbondenheid met God en Christus gaat niet verloren. God bewaart onze identiteit die hij ons reeds had gegeven. God bewaart ons in ons hart. We hebben allerlei voorstellingen ontwikkeld:Vader,Bondgenoot,Licht van de wereld, Jezus. De geloofsband gaat door:als we sterven blijven we bij Christus. Niets kan ons scheiden van Gods liefde in Christus. We besluiten met een gedicht.

 

We gingen aan boord van het schip dat ons wegbracht. We voeren over de spiegel van wateren die inmens lijden bedekt houden. We zijn stervende. Er werd in schmering gevaren,voortgedreven door wisselende winden.Er wertd gezwegen en gepraat zoals dat bij sterven gaat. We passeerden nog vele hopeloze bochten. Herstel komt er niet meer. Maar plots waren we de dood voorbij.Voorbij de dood….We konden dat als levenden niet doorgronden.

 

De dood voorbij, ons leven rust bij God.