Geen geweld’;  n.a.v. Deuteronomium 25:17-18

Er is de gedachte dat het geloof in de ene God onverdraagzaamheid met zich meebrengt. Er is geen plaats voor andere goden. Vandaar dat religies als jodendom, christendom en Islam aan het godsgeloof geweld verbinden. We willen met elkaar onderzoeken of dit waar of onwaar is.  Israël roept Jahwe die zich openbaarde aan Mozes in de brandende braamstruik en Zijn Naam bekend maakte  (Ik zal er voor u zijn) uit tot EL. Hij wordt de enige God die andere goden niet accepteert. Er breekt strijd los tussen Israël en andere volken. In een bepaalde tijd is Israël verwikkeld in strijd met andere volken die hun eigen goden hebben. Jahwe verdraagt geen andere goden. Ons is de strijd met Baal bekend. Deze populaire landbouwgod was ook geliefd in Israël. Elia raakt in gevecht met Baal. Elia proklameert Jahwe als enige God. We kennen het verhaal van Elia op de Karmel. Baal verliest het van Jahwe. Deze ontsteekt het vuur in het altaar. De Baalpriesters zijn niet in staat hun god het zelfde te laten doen. Er is een strijd op leven en dood tussen Jahwe en Baal. Geweld blijft niet uit. Elia doodt 400 Baalpriesters. Een gewelddadigheid van hier tot ginter. Onze schriftlezing vertelt over de Amelekieten.  Zij moeten worden uitgewist uit de geschiedenis. De bevolkingsgroep die er het slechtst vanaf komt. WAAROM? Israël was in de woestijn uitgeput en verhongerd. De Amelekieten vallen van achteren aan.  In de achterhoede bevinden zich de zwaksten. Voor Jahwe is dit onverteerbaar. Amelek wordt uitgeroeid. Bijbel en Koran kennen hun heilige oorlogen. In de discussie met de Islam wordt vaak gesuggereerd dat de Koran gewelddadiger is. De bijbel wint het echter in de gewelddadigheid. De uniciteit van God duldt geen andere goden. Jahwe hoedt over Israël. Psalm 137 is een van de gewelddadigste psalmen. Een joodse balling lijdt onder de ballingschap. Hij wordt wraakzuchtig en hoopt dat God de kinderen van Babel op de rotsen zal verpletteren. Houdt het daarmee op? Niet ontkend kan worden dat Jahwe gedurende een bepaalde tijd zich ontpopte als God van Israël en slaags raakt met andere volken en goden. Maar toch zit er ontwikkeling in Gods handelen. In de loop van de geschiedenis raakt God ook geïnteresseerd in andere volken en goden. Jahwe doet recht aan weerlozen en wezen, aan verdrukten en zwakken. Hij is de redder van armen. God bevrijdt ook andere volken. Amos leert ons dat God niet alleen Israël redt maar ook de Filistijnen, Ethiopers. Andere volken ontsnappen niet aan Gods aandacht. Israël moet zich niets verbeelden. God zelf zegt: niet door geweld maar door Mijn Geest. De stamgod wordt universele god die Schepper en Bevrijder is. De Perzische koning Cyrus krijgt zelfs messiaanse trekken. God is van de hele aarde. Deze universele God leren we kennen in Jezus. Wie kwaad doet en jou op de rechter wang slaat wordt geconfronteerd met iemand die de linkerwang toekeert. Heb je vijanden lief!! Een Ethiopier, de minister van financiën passeert. Hij leest uit Jesaja 53 maar kan de tekst niet begrijpen. Als een schaap dat naar de slacht wordt geleid. De lijdende knecht des Heren die vernederd wordt en aan wie geen recht wordt gedaan, dat is Jezus die aan het kruis sterft. De God van Jezus zweert het geweld af. Jammer dat in de geschiedenis de lijdende knecht des Heren is vergeten.  Christenen hebben in de VS Indianen verdelgd die zij beschouwden als Amelekieten. Men beriep zich weer op de stamgod. Helaas zijn er christenen, joden en moslims die het geweld niet schuwen. Dat is heel verdrietig. Dat scheidt de geloven in de ene God die er is voor alle volken. Denk aan Amos en Jesaja. Wij geloven niet langer in geweld en zullen ernaar streven om met onze vijanden in gesprek te geraken. Deze tijd is vol van het geweld in Mosoel. Onverkwikkelijk en onverteerbaar. God wil mensen redden die oorlogen maken en aanslagen plegen. We doen niet langer mee met geweld en vertrouwen ons toe aan God die alle volken verenigt.