Religieuze naturalisten willen religieuze wijzen van reageren op de wereld onderzoeken en stimuleren op een volledig naturalistische basis zonder een opperwezen of een zijnsgrond. Naturalisme houdt in dat de werkelijkheid zoals we die dagelijks ervaren en zoals die door de natuurwetenschappen bestudeerd wordt de enige werkelijkheid is, dat alles wat er in die werkelijkheid gebeurt, plaats vindt via natuurlijke oorzaken en dat er geen bovennatuurlijke entiteiten zoals God nodig zijn om de natuur te verklaren. Voor Einstein en Spinoza duidden natuur en God dezelfde zaken aan. God is synoniem met de natuur. Voor Einstein is de werkelijkheid zelf een misterie.  Om te beseffen dat er achter alles wat ervaren wordt, iets is waar we met ons verstand niet bij kunnen, waarvan de schoonheid ons slechts indirect bereikt: dat is religie. Iets in ons herkent de kosmos als ons tehuis. We bestaan uit de as van de sterren. Onze oorsprong en onze evolutie zijn verbonden met ver verwijderde kosmische gebeurtenissen. Het lot van de mens en dat van de kosmos lijken met elkaar verbonden. Wij zijn de plaatselijke belichaming van een kosmos die tot zelfbewustzijn is gekomen. Denk aan Monod. We zijn een zigeunerorkestje aan de rand van het heelal. . De wereld is doof voor onze muziek. DE wereld is doof voor ons lijden. De mens is alleen in het universum waarin hij bij toeval verschijnt. Voor de post-theisten is de kenosis van belang. God verlaagt zich tot het nivo van mensen. In Christus ontledigt God zijn transcendentie. Het is onze menselijke verantwoordelijkheid om God te laten zijn door het appel van de ander die lijdt of in nood is. Want dat appel van de lijdende ander is God zelf die ons vanuit de toekomst roept.