Zouden mijn grootouders van het bestaan van Picasso hebben geweten? Is het leven te pakken? Lukt het mij het leven te pakken? Hoe precies moet je zijn? Een dagboek gaat over wat geweest is, terwijl je leven bestaat uit wat er allemaal gaat gebeuren en hoe je dat regelt.

Hij was een klein jongetje. Hij deed niemand kwaad. Het enige wat hij had was zijn energie en zijn fantasie en dat dingen van waarde zijn kan hij nu pas zien. Toen waren het dingen die men van hem af wilde nemen. Hij moest het ideale kind worden. Niets van wat hij was werd iets waard gevonden. Pijnlijk. Hij kon geen kant op.

Zoals dat jongetje doorgegaan met zijn leven. Al is het beter te zeggen dat het leven doorgegaan is met mij. De zee is altijd bij me. Is deel van me. Om in slaap te komen doe ik of mijn ademhaling de branding is op een zachte dag, golf na golf, ik loop door het zand en val in slaap, rustig als de zee.

>Worden wie je bent. Alles wat ik was en niet was, goed of slecht, werd bij elkaar geharkt, ondersteboven gegooid en vol leven geblazen, door iets wat me volkomen onverwachts maar midscheeps raakte.