Nico heeft een boeiend, enerverend en controversieel bestaan afgesloten. Het begon allemaal in Nederland en eindigde daar ook. Maar Nico verbleef geruime tijd in de VS. Hij werd zelfs voor Vietnam gerecruteerd maar kwam gelukkig niet verder dan Japan.Nico reisde af naar Denemarken waar hij een nieuw bestaan startte. Hij trouwde maar het wilde toch niet lukken. Via Nederland ontweek hij naar In donesie waar hij in hotels en restaurants met zijn pianomuziek en gitaarspel overleefde.Hij keerde terug naar Nederland en raakte in 1995 dakloos.Ik kwam met hem in aanraking.Wegens mijn eigen In donesische verleden raakten Nico en ik in vriendschap met elkaar. Het bleek mogelijk eigen huisvesting te vinden. Hij bezocht zijn familie in de VS.In Nederland kreeg hij hartproblemen maar gelukkig kinapte hij op. Nico en ik bleven elkaar ontmoeten.we organiseerden etentjes.Soms dook Nico onverwacht op als ik een lezing hield en hij in de pauze piano speelde. Muziek was en bleef zijn hobby.Hij kon dar meeslepend over vertellen.Nico maakte ook een meelevende kring van vrienden en keninssen. Hij vervulde een rol in een theater stuk in het voormalige OT Theater,Heel ontroerend. Deze zomer overhandigde hij mij zijn laatste CD-R. Ik heb ervan genoten. Het deed Nico goed dat kenners van muziek hem prezen. Nico werd ziek. Een misterieus kankergezwel :uitzaaiingen maar niemand wist waardoor. Onverwacht kwam Nico terecht in zijn laatste levensfase. We bezochten elkaar intensiever.We maakte uitjes: een bootocht naar Dordrecht,bezoek aan gelegenheden.Maar helaas Nico werd steeds zieker.Hij koos voor Antonius omdat hij thuis er geen gat meer in zag. Nico was geen klassiek gelovige. Ik forceerde hier nooit uit respect voor hem. Onverwacht was er een verpleegkundige die Nico omvatte,zijn hoofd vasthield en een gebed deed. Dat maakte indruk op hem:een bijzondere spirituele ervaring waarover hij met mij diskusseerde tot zijn dood. Het bezwaar van Nico tegen God was dat deze te wreed was.Daarover hebben we met elkaar gepraat.God is barmhartig maar zijn ziekte had een wreed verloop. Nico wilde meer weten over spiritualiteit. We rookten een sigaartje en wisselden van gedachten daarover. We hebben ook met elkaar gebeden. We begrepen dat de relatie met familie en medemensen vaak gecomplicerd is. Nico gaf vaak een eigen invulling aan het bestaan die niet ieder deelde. Dat kon weleens vervreemdend zijn. Het leven van Nico is voorbij.We herinneren hem als een hartelijk meelevende man,die uitblonk in muziek.God zegene zijn moeder,zusters ,familie en dierbare vrienden. Nico heeft een boeiend,enerverend en controversieel bestaan afgesloten.