Op zondag 20 november is mijn geliefde en trouwe buurman overleden: Jan Onderwater. Hij bereikte de leeftijd van 92 jaar. Een uur voor zijn overlijden bezocht ik hem voor het laatst. Hij was niet meer bij bewustzijn. Ik dacht elk ogenblik dat hij overleed. Dat deed hij ook een uur na mij vertrek. Ik ben Jan veel dank verschuldigd. Hij zorgde voor mijn huidige woning zodat ik in 2004 van nr 557 kon verhuizen naar 582. Hij was altijd zeer behulpzaam. Zijn vrouw Kitty die in 2004 overleed heb ik ook nog gekend. Jan overleefde zijn vrouw 12 jaar. Het leven zonder Kitty viel niet mee. Toch in zijn sterke jaren probeerde Jan de realiteit te aanvaarden. Hij was vaak levensmoe maar niet uitgesproken depressief. Jan onderhield contacten en ging in de eerste jaren nog op reis naar familie en kennissen. We gingen weleens samen eten bij LOOS. Dat vond hij prachtig. Ik bezocht Jan regelmatig. Het hoogtepunt was na 17.0 uur in de middag. Jan dronk een paar borreltje met cola. Mij trakteerde hij op advocaat met slagroom. Jan kon genieten van zijn CD’s. Hij knapte op en was vaak in goede stemming. Hij vertelde over het wel en wee van de dag en week. Hij was uiterst dankbaar met de telefonades van Coby en Henk en zijn contacten met Bernhard Slinkert en Paula die elke woensdag zijn huis opknapte. Jan zou zich nooit bedrinken. Hij vond de muziek en het bezoek heerlijk. Jan stond bloed serieus in het leven. Hij kon zwaar tillen aan besluiten die hij had genomen. Hij was zelfkritisch en wilde zich nooit goedpraten. Zijn kamer was fraai versierd met herinneringen aan Kitty, fraaie schilderijen die ons herinnerden aan van Gogh. Jan deed zijn boodschappen, trok de stad in en legde bezoeken af. De laatste jaren werd dat minder. De levensmoeheid nam toe. Je kon Jan niet meer verleiden tot een etentje. Hij was altijd nog attent. De keren die ik zelf in het ziekenhuis doorbracht regelde Jan allerlei zaken. Jan werd meer en meer moe van het leven. In de loop van dit jaar besloot hij om niet meer het huis te verlaten. Hij werd afhankelijker van hulp. Toch volhardde hij in de gezellige momenten om vijf uur in de middag. Het was goed met elkaar van gedachten te wisselen.  Jan bleef tot het laatst de advocaat serveren. Jan nam het leven serieus. Hij rechtvaardigde zich nooit. Hij was zich bewust van tekorten. Op de kaart staat Vrede zij met hem. Psalm 85 leert ons dat barmhartigheid en trouw elkaar ontmoeten, gerechtigheid en vrede kussen elkaar. Zo heb ik dat bij Jan ervaren:hij zag met zorg om naar mensen, hij was trouw, hij had gevoel voor rechtvaardigheid. Zo daalde vrede op hem neer. Ik ben Jan dankbaar voor alles wat hij deed voor mij. Ik bewaar hem in dierbare herinnering. Jan was een liefhebber van muziek. Daar kon hij van genieten. Hij schiep ook gezelligheid. Hij bewaarde zijn humor en wilde zich nooit opdringen. Buren zullen hem in dankbaarheid herinneren. Jan is er niet meer. We leven mee met zijn naaste familie en vrienden. We koesteren de herinnering aan hem. Ik hoop dat de vrede die Jan ten deel viel er ook mag zijn voor u allen.