Platteland is vooral een heel ander gevoel dan stad. Een andere beleving. Het maakt uit of je veel buiten bent en weinig mensen ziet of juist veel binnen zit en veel mensen ziet. Je wordt daar iemand anders van, maar in welke zin? Dat is de vraag.
Het platteland is echt nog heel anders dan de stad, hoeveel kleiner de afstanden ook geworden zijn.

Alles rondom verandert en alles blijft het zelfde, zong de Griekse zanger Papazoglou.
Overal waar je de herinnering aanraakt doet ze pijn. Dat zei de griekse dichter Seferis.
In mijn Melancholiagedicht zeg ik: ik ongelovige, verlang naar een God. Om de verrijzenis doorgang te laten vinden.
Loslaten, dat klinkt altijd zo gemakkelijk. Je moet het loslaten. Ook zeggen mensen wel “leegmaken”. Maak je zelf leeg van binnen.
Bestaan is heel vreemd, onberekenbaar, geweldig en verschrikkelijk.