Plotseling is hij er niet meer. Zijn leven voltooid?? Ik leerde hem kennen toen zijn toenmalige vriendin Seema Ouwenaal de film over mij maakte in het begin van deze eeuw. Hij leed aan een variant van MC/Dat vloerde hem. Toch was hij in staat om van zijn leven een gebeuren te maken. Hij was hoogbegaafd en zag kans van het leven iets mo0is te maken. Ik herinner mij zijn onderkomens in Crooswijk, Het Centrum van de stad en tenslotte verder weg Schoonrewoerd. Hij ondervond veel tegenslag in zijn ziekte maar krabbelde vaak weer overeind. Helaas de laatste keer mocht niet meer lukken. Een paar keer per jaar bezocht ik hem en raakte altijd geboeid door zijn wijze van filosoferen. Die man had iets te beweren. Hij raadde mij het lezen van boeken aan. Dat deed ik, gaf commentaar. Er was weerwoord. Zalig was dat in de communikatie. Ik herinner me altijd zijn mooie stralende gezicht. Hij gaf een inzicht in de wereld van Schonrewoerd. Hij had een leuk onderkomen met de noodzakelijke verzorging. We rukten altijd uit naar het enige lokale restaurant. Hij vond dat heerlijk maar kon helaas niet naar de WC (te forse rolstoel). Hij moest dan af en toe op en neer naar huis. We konden elkaar goed verstaan. Onze gesprekken bereikten een verrassende diepgang. Hij was ook gevoelig voor mijn manier van denken. Hij was een uniek mens die doordacht. Hij was ontvankelijk voor andere gedachten. We konden zelfs over God spreken. We beseften dat dit spreken aan geweldige veranderingen toe is. God die wij ontmoeten in het theater van onze ziel maakt lange geschiedenis. We waren daarover nog niet uitgedacht. De boeken van Russische schrijvers en Indonesische nodigden ons uit tot heerlijke gedachtewisselingen. Het is niet eenvoudig weer te geven wat hij schreef. Ik stond altijd versteld van zijn inzichten. Jean Paul is er niet meer. Zo jammer en verdrietig, ook voor Seema en naaste vrienden. Ik ben heel dankbaar hem te hebben mogen ontmoeten. Hij was een geschenk uit de hemel.