Als vader ontmoet je soms de EX-en van je kinderen. Dat is apart en boeiend. Zo ontmoette ik onlangs de EX van een van mijn zonen. Het gaat om een Molukse vrouw die jaren samenleefde met een van mijn zonen. Ik heb het contact met haar bewaard. In Indonesië heb ik nog haar huwelijk ingezegend. Na de scheiding heeft ze een kind gekregen van een kortstondige relatie. Het kind is in inmiddels 10 jaar. Nina heet ze. Voordat ik Nina ontmoet spreek ik met haar moeder. We halen herinneringen op aan vroeger. Maar we staan ook stil in het heden.
Ze heeft een boeiende werkkring bij de belastingdienst. In een relatie tussen politiek en belastingen gelooft ze niet. Zo volgde ze de opmerkingen van politici over een zaak waarover ze had gerapporteerd. Het was heel anders dan zij gerapporteerd had. Maar daar ligt ze niet van wakker. Ze kent goede collegiale verhoudingen. Ze is dol op haar kind.
We bespreken altijd de lotgevallen van haar familie. Zij heeft een levensstijl ontwikkeld die buitengewoon aantrekkelijk is. Ernst en humor wisselen elkaar af. Wel teleurstelling over vroeger maar geen bitterheid. Ze vertelt over de vakanties met haar familie. De hobby’s van haar kind frapperen. Ze houdt van muziek, gitaar, dansen. Ze heeft dezelfde openhartigheid als haar moeder.
We eten met ons drieën boerenkool, gehakt, worst, ijs met vanille pudding met lekker slagroom. Ik sta versteld over de openheid van haar kind. Vrijuit sprekend over alles en nog wat. Heerlijk om naar te luisteren. We zijn weer goed bijgepraat. In de trein overdenk ik dit geslaagde bezoek. Met vreugde denk ik terug aan de EX en haar dochter.