Tussen admiraals en sultans

Tussen admiraals en sultans

door Yusuf B.Mangunwijaya

Onze goede vriend Jean Paul Westgeest maakte me attent op bovengenoemd boek. Het boek handelt over de koloniale tijden in de regio Halmahera en Ternate.De sultans zetelden op Ternate. De admiraals waren afkomstig uit Spanje, Portugal en Nederland. Het boek schildert ons de lotgevallen van enkele personen uit de voormalige archipel die soms weggedrukt werden door de sultans en kolonialen,die met hun vloten oprukten.Onder de bewoners van de archipel heerste ook verdeeldheid. Men ging elkaar te lijf en snelde koppen van vijanden. Veel herkende ik uit de geschiedenis van de stammen op Centraal Sulawesi waar ik in de jaren zeventig werkte. We maken een wandeling door het boek.
Respect moet worden hooggehouden.Schaamte is een ernstige kwelling.Je moet leren je medemens te waarderen.Je mag hem niet beschaamd maken.

De plaatselijke zeerovers pasten zich in koloniale tijden aan .Zij leerden buskruit en zwaar gietijzer als wapentuig hanteren. De sultan had als een slecht bestuurder talloze scheepsbouwers wreed gedood. Volgens wetten van Ternate is een vorst geen absoluut heerser die kan doen en laten wat hij wil. Ternate denkt dat de kolonialen tegen elkaar uitgespeeld moeten worden.Het gaat hier om mensen van de bijbel.Laten die maar elkaar verscheuren. Een lokaal bestuurder bidt: O Allah,laat niet het bloed van uw dienaar stollen van schaamte en laat zijn blik niet verkild van het vaderland Ternate afwenden.De sultan informeert naar de kolonialen van rood-wit -blauw.Hollanders zijn handelaren,wij kunnen ook handel drijven. De sultan vraagt :dus je mag dat volk niet. De bestuursambtenaar antwoordt:uwe majesteit weet beter dan enige andere rijksdienaar dat gevoelens van mogen en niet mogen geen goede zeilen zijn om het schip van staat voort te stuwen.
De koran leert ons:geeft volle maat als gij afmeet en weegt met de juiste weegschaal Het kan ook gaan om het meten van beleidsbeslissingen en op het afwegen van zaken als oorlog of vrede . Onze vijanden zijn zij die door Allah worden verafschuwd. Maar die vijand kan ook in ons schuilen.Ons hart is geneigd tot alle kwaad Verkeerde wensen en idealen vervullen ons. Deze islamitische kennis is reinigend voor de bewoners van de archipel.

Tijd is verandering,een eindeloos wisselende verandering. Wij hebben maar een taak:die veranderingen te benutten en uit te buiten,hoewel wij mensen dwaze wezens zijn.De Dukun moet als tussenpersoon fungeren tussen de dorpsbewoners en de geestenwereld met de zielen van de afgestorvenen. Wij mensen moeten ons bewust zijn das de gestorvenen ons voorafgingen,dat we nog een komende generatie voor ons hebben. De levende ziet om maar kijkt ook vooruit. De tegenstelling tussen sultans en admiraals bestond vroeger niet.Nu is de werkelijkheid dat de compagnie rooft en moordt.Wij hebben dus ook het recht om te roven en te moorden. De hoofdpersoon in de roman is Oti, een scheepsbouwer. Hij is gekoppeld aan Luma Dara en Tarate. Knap is de manier waarop Oti overrleeft. Hij ontsnapt aan de gevaren. Een man van karakter. De sultan is onberekenbaar.Hij doodt de vorstin.Gruwelijk zijn de moordende Japanners.De kolonialen uit Nederland zijn verschrikkelijk. Tareate houdt van Oti. Otu heeft haar eens gered uit immens onheil. Loema Dara had voor haar gezorgd.

Een mens kan dor zijn als hij geen enkel verlangen meer heeft.Bij de komst van de Japanners ontsnapt Oti met Tarate.

God sprak. Maar de mens vroeg. De mens die vragen stelt is de ware mens. Oti en Tarate weten te ontkomen.

Het boek is geschreven van uit de belevingswereld van de archipelbewoners. Ze leven onder bewind van bestuurders die aanpappen en vechten met de kolonialen. De bewoners zijn soms teleurgesteld in hun leiders. Het boek geeft een betrouwbaar beeld van het kolonialisme in de zestiende eeuw.

Reacties zijn gesloten.