Een goede en gewaardeerde collega is ons ontvallen. Tijdens ons werkzame leven solidariseerde hij zich altijd met mij. Hij las de jaarverslagen en gaf meelevend commentaar. Jaren leidde hij de CK van Rotterdam.Een vreselijk gezelschap dat hij voortreffelijk voorzat. Hij was daar knap in. Bovenal was hij samen met Taco Noorman paranimpf bij mijn promotie in 2000. Dat hebben zij prachtig en goed volbracht.Het was een boeiend gebeuren toen we ons ook nog moesten verkleden. Zij verzorgden een uitmuntend programma. Een absoluut hoogtepunt uit mijn leven. We spraken in 2000 af dat we elkaar jaarlijks zouden ontmoeten. Dertien jaar slaagden we daarin.Eerst kreeg ik te horen van een cardioloog dat ik niet lang meer te leven had. Onvoorstelbaar medeleven van Huib en Taco. Ze zouden mijn begravenis leiden. Maar ik ging niet dood maar weldra werd Huib ziek. Hij leefde langer dan we dachten. Huib had veel verdriet. Zijn eerste vrouw overleed en vorig jaar zijn dochter. Een vriendinnetje van een van mijn zonen volgde de lessen van Huib aan de Ichtus. Ze was ongelovig en derhalve niet kerkelijk.Ze was zeer te spreken over zijn lessen die diepe indruk maakten. Huib schreef ook nog een goed theologisch werk. Dat hadden er meer mogen zijn. Zeer geboeid was hij door Israel. Dat verdiende zijn aandacht en hij volgde nog de lotgevallen van joden via zijn computer.
Huib is niet meer. We zouden elkaar in mei weer zien. Maar dat kan niet meer. We zijn dankbaar deze collega te hebben gekend. We gedenken zijn vrouw en naaste verwanten.
Hans Visser