Vuurland

Vuurland

TIERRA DEL FUEGO

Het was een historisch moment. Twintig jaar geleden stelde ik een lijstje van gebieden op die ik wilde bezoeken. Het moment was daar:een bezoek aan VUURLAND.De lijst is nu voltooid. Vuurland trok mijn aandacht als scholier. De ontdekkingstreizen in de wereld. Ontdekkers vonden de Straat van Magelhaen die de doortocht bood van de Atlantische oceaan naar de Grote Oceaan.Vuurland is het meest zuidelijke eiland ten zuiden van Zuid Amerika en wordt gedeeld door Chili en Argentinië. De ontdekkingsreizigers namen grote vuren waar die werden aangestoken door de Indianen op Vuurland. De Indianen waren de oorspronkelijke bewoners van Vuurland.Hun kontakten met de kolonisten liepen uit op gewelddadigheden en het oplopen van ziekten. Zendelingen deden wel hun best om de Indianen te verstaan. Maar het mocht niet baten. In de afgelopen eeuw zijn de laatste Indianen gestorven.Vuurland raakte ook bekend om Kaap den Hoorn.Genoemd naar de Noord Hollandse stad HOORN. Jacob Lemaire en Willem Schouten ontdekten de Kaap vier eeuwen geleden. Tijd en ligging maakten het mij niet mogelijk de Kaap te mogen aanschouwen.Het was uiteraard een monster vreis.Ik had het voornemen om op eigen kracht de klus te klaren.Maar dat werd een misrekening.Op weg naar de gate op Schiphol kwam ik op een roltrap ten val. Mijn gezicht was getroffen. Overal bloederige wondjes. Afgevoerd naar de Eerste Hulp waar ik voortreffelijk geholpen werd. Verband en pleisters versierden mijn gezicht. Het personeel zorgde ervoor dat ik op tijd in het vliegtuig arriveerde. Door de val was de stabiliteit in het lopen afgenomen. Gedurende de verdere reis zou ik afhankelijk worden van rolstoelen en busjes. Sommige luchthavens zijn zo groot dat je je verdwaald voelt in een labyrith  (Heathrow en Atlanta). De reis bracht me eerst in Charlotte(VS) waar mijn jongste zoon mij opwachtte en bracht naar zijn onderkomen in Boone (North Carolina). Bij hem thuis hebben we eerst een paar dagen gelogeerd. We konden ons verdiepen in de lotgevallen van de kleinkinderen Magdalena en Henry. Mijn schoondochter heeft een baan aan de Universiteit van Boone terwijl Theodoor mijn zoon nog steeds aktief is voor de Clinton foundation die zich bezighoudt met malariabestrijding in Afrika en Azië. Hij woont heel mooi aan de voet van de bergen. Een leuk huis met mooi terras. Om het huis is de tuin. Ontroerend is de beek uit de bergen die door de tuin gaat. Heerlijk. Mijn zoon had de reis voor mij grondig voorbereid en begeleidde mij gedurende de reis. We vertrokken eerst naar Atlanta. Door sneeuw was het vliegverkeer ontregeld. We liepen dus vertragingen op. Maar het lukte toch nog in de nacht naar Buenos Aires te vliegen. Een verrassing die Theo in petto had was dat we de lange reis van Noord Amerika naar Zuid Amerika per businness class maakten. Je kunt je stoel tot bed maken en een deel van de nacht slapen. Theo maakt zoveel vliegreizen dat hij af en toe business class krijgt. Hij liet mij daarvan profiteren. We moesten in Buenos Aires overnachten. In het stadsgedeelte Palermo was een hotel gereserveerd. In de zomeravond aten wij op het straatterras. We genoten van het vlees. We sliepen goed en de volgende ochtend konden we onze reis voortzetten. Nu was het niet mogelijk om gebruik te maken van de rolstoel. We werden per speciale bus vervoerd die ons via de geopende vliegtuigdeuren dropte in het vliegtuig. De slotfase begon. De vliegtocht naar Unushaja, de hoofdstad van Vuurland. Unushaja is een leuke stad. De huizen vertonen een diversiteit aan kleuren. Het ligt aan het Beaglekanaal. Prachtige uitzichten, schone bergen en een veelheid aan oerbossen. Het klimaat is grillig. In januari is het zomer op Vuurland. Gemiddeld 12-14 graden boven nul. De zon kan uitbundig schijnen, plotseling is er regen, dan stormt het flink. De eerste avond hebben we krab gegeten. Met een speciale tang leer je de vis ontleden. In het restaurant heerste een amicale sfeer. Uiteraard drinken we Kaap den Hoorn bier. We slapen goed. De volgende ochtend vertrekken we naar Tolhuis, dat meer in het centrum van Vuurland gelegen is. We logeren in hotel Kaiken. Een fantastisch gelegen hotel aan het meer Lago Fagurano. Dat is een meer dat zich over meer dan 100 km uitstrekt tot het Chileense gedeelte van Vuurland. Het is storm die een heftige golfslag veroorzaakt. Plotseling schijnt de zon en kun je op je terrasje genieten. Het is eenzaam en verlaten. Geen enkele boot in het meer. Je wordt teruggeworpen in de oertijd. We ontmoeten nog een man die het leven bestudeert van sommige dieren die elders in de wereld niet bestand zijn tegen het veranderende klimaat. De ontdekkingsreizigers zochten vroeger naar Zuidland. Dat was niet Australië dat aan de andere kant van de Stille Oceaan ligt. Ten zuiden van Vuurland begon het continent van Antarctica. Ik bewonder een klein vogeltje dat de kleuren bruin, geel en oranje heeft. Een uniek vogeltje dat mij geschonken wordt. Ik geniet ervan. Ook de zon is verrukkelijk. De zon die we kennen uit Indonesië, uit Brielle en Rotterdam maar nu ook in Vuurland. We begroeten de zon, die ons nergens in de steek laat. Ik spreek soms met de zon. Ik kan me goed voorstellen dat de zon vroeger aanbeden werd. Maar de zon is schepsel. We raken in gesprek met elkaar ten overstaan van de unieke schepper van dit heelal. We bezoeken Tolhuis, een stadje sedert 1972. Het hotel kent geen kaas en eieren bij het ontbijt. We kopen broodjes en kaas. Op een grasveld aan het meer lunchen we met brood, kaas en melk. Gelukzalig. In Tolhuis komen we ook nog terecht bij een kunstzaakje gerund door enkele meisjes. We doen ons te goed aan fraaie kunstwerkjes. We komen ook nog terecht in een kolossale supermarkt. Echt een sensatie op Vuurland. We toeren rond op de wegen rondom Tolhuis. Veel verlatenheid. De Canadezen hebben eens de bever ingevoerd op Vuurland. Noodlottig voor de natuur. We keren terug naar Unushaja.We bezoeken een natuurpark. Schitterende oerbossen, Mooie uitzichten.Hier en daar mag je kamperen. Soms herinneringen aan rivieren in Indonesië. Roofvogels die zich hoog in de bomen verschalken. Mooie meertjes met zwanen. Uitzicht op het Beaglekanaal waar Darwin Vuurland aandeed. We maken nog een toer met een kleine boot. Heerlijk op zee op weg naar eilandjes waar allerlei mooie vogels huizen, allerlei pinguinachtige beesten, aalscholvers etc. Het is eerst mooi weer. Later steekt een forse wind op. Indrukwekkend is het eiland met zeeleeuwen. Ze kunnen grommen en waken over hun jongen. We ontmoeten nog de Europa, een zeilschip dat op Antarctica vaart. Niet te vergeten valt het theehuis waar je lekkere dingen kunt verorberen. We drinken Tangothee. Maar je kunt ook Amalia, Alexia en Ariane thee bestellen. Vuurland trekt toeristen uit Argentinie. Ons slotdiner bestaat uit stukken geroosterd vlees. Ik verkies de salades met een beetje vlees. We overnachten in een fraai hotel in de bergen met een prachtig uitzicht. Oernatuur. Fascinerend dat Vuurland dat we weer moeten verlaten. We vertrekken weer naar Buenos Aires.Vandaar begint de lange vlucht naar Atlanta. We genieten weer van business class. Vanuit Atlanta vliegen we weer naar Charlotte. Een busje brengt ons naar Boone. Hier rusten we een paar dagen uit. Ik sta versteld van het werk dat mijn zoon en vrouw Rebecca verzetten. Toch veel aandacht voor de kinders. Ze gaan kritisch met het milieu om. Groenten kunnen rechtstreeks van de boer betrokken worden. We eten spinazieblaadjes die niet gekookt worden. Er wordt gezond gegeten. Op de laatste dag dat dat Obama nog regeert vertrek ik weer naar Nederland. Rebecca gaat deel nemen aan de mars van vrouwen tegen Trump in Washington. Theodoor dank ik voor alle begeleiding tijdens de reis. Hij had een mooi aandeel in de reis over Vuurland. De laatste dagen geniet ik op zijn terras van de zon. De zon begeleidt ons leven. Warmte en licht omringen ons. We keerden behouden terug. Het Vuurland gebeuren is reden tot dankbaarheid. Zo’n woest eiland, zo ver weg, aan de uiteinden der aarde. Bomen, vogels, bergen, luchten, wateren. Het was heerlijk.

Reacties zijn gesloten.