Ds. Hans Visser

Onverwacht ontviel ons een dierbare vriend : Jacques Kolpa. Een uiterst loyale, trouwe partner in het werk. Meer dan 30 jaar kenden we elkaar in Ichtus, de makelarij maar boven al de Pauluskerk waar hij jarenlang penningmeester, adviseur en voorzitter van de bouwcommissie was. Ik heb aan hem veel te danken. Ook in moeilijke tijden week Jacques niet van je zijde. Voor penningmeesters was ik wel eens tot wanhoop. Maar Jacques beschikte over humor en kundigheid.  Ongelooflijk./ Hij had diep respect voor mij. Tijdens mijn emeritaat onderhielden we contact. Hij nodigde mij uit voor diners bij Dweseri,. We genoten van verrukkelijke indonesische maaltijden, voor de sate kambing. Hij ondersteunde de stichting ondersteuning stemlozen. Dit jaar nodigde hij mij en de voorzitter uit om een van zijn levenswerken te bewonderen: de nieuwe Pauluskerk. Niet vergeefs deed ik in 1997 een beroep op Jacques om het avontuur van de nieuwbouw op te starten.Vele malen bemiddelde hij bij panden die we nodig hadden voor het werk. Tijdens een vacantie moest ik eens zelf veel regelen maar Jacques had de eindregie. We regelden van alles. Maar hiji belde me op: we worden getild voor 25000 euro. Hij overlegde op zijn wijze. U heeft het mooi gedaan maar ik vond een vergissing(de 25-000 euro). Ja zei de man: daar heb je groot gelijk in. Jacques was altijd zeer meelevend. Hij getuigde altijd van warme belangstelling. Mijn huis heb ik ook aan hem te danken. Jacques was royaal en loyaal. Kritiek wist hij altijd aantrekkelijk te verwoorden. Hij was een bestuurder die je dekte. Het vertrouwen dat hij uitstraalde was heerlijk. Ik besef dat we zonder de steun van Jacques het nooit gered zouden hebben met de voortgang van de Pauluskerk. Vergaderingen in zijn bijzijn waren verademend. Je wist je altijd gesteund. Maar bovenal het respect dat hij je gaf was een motor in de relatie. Ik heb aan zijn lippen gehangen als hij vertelde over de tochten met zijn zweefvliegtuig. Prachtige ervaringen waarin hij durf en creatviteit ten toon spreidde. Jacques zag ik regelmatig onder onze kerkgangers. Op zijn wijze kon hij zijn vrijzinnige visie vertolken. Een hoge mate van tolerantie legde hij aan de dag . We denken nu in het bijzonder aan zijn vrouw en kinderen die hem node zullen missen. God ontferme zich over hen en Jacques.

De geest van het kapitalisme n.a.v. J. Sirach 11:20 e.v., Handelingen 4:32-37
2 Tess 3:10-12

Max Weber De protestantse ethiek en de geest van het kapitalisme.
In de eerste christelijke gemeente hadden de mensen alles gemeenschappelijk. Ieder verkocht zijn land of huis en deponeerde de opbrengst bij de apostelen, die dat verdeelden onder de mensen. Een staaltje van christelijk communisme. Geen eigen bezit meer maar alles gelijk verdelen. Het christendom heeft in diakonaat, zending en missie, het kloosterwezen deze gedachte levend gehouden. Maar de geschiedenis had ook een ander verloop. 1500 jaar later ontstond het calvinisme. Wij zijn als protestantse kerken afkomstig uit het calvinisme. Het calvinisme is een stuwende kracht geweest in de geschiedenis van het kapitalisme. Onder kapitaalbezitters, ondernemers en handelaren vinden wij veel calvinisten. De calvinistische geestelijke geaardheid drukte zijn stempel op de beroepskeuze. Calvinisten hechten aan de heiliging van het leven. Daarom was het gevoelig voor het economisch rationalisme. De heiliging voltrok zich op het vlak van industriele en kapitalistische ontwikkeling. De calvinistische koopmansgeest ging samen met een intensieve vorm van godvrezendheid. De calvinistische diaspora in Frankrijk, Nederland, Engeland en Noord-Amerik stonden bij de wieg van de kapitalistische economie. De kredietwaardige calvinist leerde zijn kapitaal te laten groeien. Geldverdienen is de uitdrukking van de bedrevenheid in het beroep. Calvinistisdche vrouwen waren geliefd omdat ze zo hard werkten. De calvinisten putten uit het Oude Testament. Calvijn leerde onttovering van deze wereld. Geen geesten, spoken, heksen etc maar slechts EEN God, de God van Mozes die uniek is. Mensen zijn mandatarissen op deze aarde en pakken hard aan voor wat God van hen verlangt. Paulus leert ons hard te werken. Wie niet wil werken zal niet eten. Er zijn mensen die hun werk verwaarlozen en zich niet nuttig maken. Ze houden zich onledig met nutteloze bezigheden. Paulus draagt hen op werk te doen en eigen brood te verdienen. Elk beroep (in het Engels calling) is een religieuze roeping en opdracht va Godswege. Van J/Sirach leren wij: houd je aan de verplichtingen en blijf werken tot je oud wordt. Volhard in je werk. Plichtsbetrachting maakt je God welgevallig. Beroepsarbeid is expressie van naasteliefde. De calvinist gelooft in God als Schepper en Opdracht gever. Deze wereld is er ter meerdere glorie van God. De calvinist wil zijn geloof bewijzen in het wereldse beroep. De calvinist wil hard werken. Van de zijde van de kerk staat hij onder zielzorg, tucht en prediking. Calvinisten hielden van de VOC mentaliteit. Helaas gingen de kolonialen tekeer met geweld en onderdrukking. Zij waren uit op winstbejag. Rijkdom werd nu een doel op zichzelf. De calvinist mag hard werken en geld verdienen maar hij behoort dat te doen tot glorie van God. Calvinisten leveren zich uit aan MAMMON en willen alleen maar voor zich zelf rijk worden. Rijkdom mag echter alleen als vrucht van beroepsarbeid beschouwd worden tot glorie van God. Het kapitalisme is ontspoord. Rijkdom werd doel op zich zelf. Armen werden aan hun lot overgelaten. Karl Marx ging tekeer tegen de slavenhandelaren die vaak van calvinistische komaf waren. Vooral de Hollanders blonken uit in onderdrukking. Daarom moet het calvinisme teruggeroepen worden naar Handelingen 4. Calvinisten mogen hard werken maar ze moeten bovenal omzien naar de armen. Zij moeten leren de rijkdommen met elkaar te verdelen.

Jan is ons ontvallen.
In memoriam Ds Jan Meynen.
Jan is ons ontvallen. Hij was een zeer gewaardeerde collega. Hij behoorde tot de fans van de vroegere Pauluskerk. Hij vroeg mij of hij mocht meewerken. Ik was enthousiast over zijn voorstel. Zijn kerkbestuur gaf hem toestemming om wekelijks een dag te besteden aan de Pauluskerk. Dat werd een daverend succes. Jan leidde de gespreksgroep, deed mee aan het avondgebed, bezocht mensen, had ontmoetingen en was geinteresseerd in asylzoekers. Zijn solidariteit kende geen grenzen. We werden ook uitgenodigd door zijn gemeente in Haarlem waar we preekten en lezingen hielden. Tezamen met koster Theus werden we warm onthaald. Er werd en vorstelijk ontbijt aangericht. Ik herinner me dat ik zondagochtend per vliegtuig aankwam uit Berlijn waar ik een lezing over drugs had gehouden. Koster Theus haalde mij op en we genoten van het heerlijke ontbijt.  Jan was en vrome jongen die uit een geheel ander theologisch nest kwam dan ik. Maar we konden elkaar goed verstaan. We gaven elkaar de ruimte We konden elkaar goed verdragen. Dat schiep een band van vriendschap. Jan stond achter de filosofie van de kerk en gaf daar zijn invulling aan. Hij straalde warmte uit en was geboeid in de mensen. Ik las een van zijn laatste boeken. Een typerend boek voor Jan. Ik zelf zou het anders zeggen hier en daar maar Jan was zo authentiek maar ook open voor andere meningen. Jaarlijks gingen Jan en ik in Rotterdam eten.We bezochten een restaurant aan het Schouwburgplein. Jan mocht bepaalde dingen niet eten maar de obers pasten zich daar voortreffelijk bij aan. Het was ons jaarlijks feestje. We konden van gedachten wisselen over ons dagelijks leven. We hechten aan het geloof in God en Jezus. Dat maakte de dienst uit in ons leven. Jan deelde in mijn werk en dat apprecieerde ik zeer. Jan is niet meer. Een goede vriend valt weg die nooit naliet zich in mijn zorgen te verdiepen. Jammer ook voor zijn voortreffelijke vrouw en kinderen. Ik had hem graag een langdurig pensioen gegund. Het heeft zo niet mogen zijn. Jammer. Ik zal hem missen. Ik bewaar dierbare herinneringen aan hem.  Zo ook nog het bezoek aan zijn gemeente in Den Haag. Jan had alles uitstekend voorbereid. Voor mij was de verrassing dat ik na 50 jaar een vrouw ontmoette met wie ik nog in de Haagse Oranjekerk had gewerkt. Jan is er niet meer. Een goede vriend ontvalt ons . .

Toch nog onverwacht is Jan doodgegaan. Op de dag van zijn sterven was ik nog op bezoek bij hem. Hij kondigde het levenseinde aan. Hij bedankte mij voor de vriendschap..Hoe zal het zijn met de dood? Hetzij wij leven,hetzij wij sterven,we zijn bij de Heer. De verbondenheid met Jezus gaat niet verloren. Ons leven rust in Gods hand. We deden nog een gebed. Ik leerde zijn levenseinde te accepteren. Jan smachtte naar adem hoewel de aanvoer van zuurstof maximaal was. …

Jan was een goed vriend sinds mijn komst in Rotterdam in 1979.Hij was toen diaken van het Carnissehuis in Rotterdam Zuid. In de jaren tachtig maakte ik moeilijke tijden mee. Mijn collegas zagen mij niet zitten uitgezonderd de dominee van Jan Roos. Ik mocht in hun gemeente altijd preken. De gemeente was zeer meelevend en spande zich in voor de Pauluskerk. In de centrale diakonie was Jan mijn bondgenoot. Hij viel mij nooit af. . Dat gaf een goed gevoel. Jan deed met vele anderen mee in het verzet tegen de kruisraketten . Hij was deelnemer in de gespreksgroep over arbeid die bestond uit werkgevers,vakbondsleden en werknemers +gehandicapten. Jan kon boeiend vertellen over zijn werkzame leven: :gepingpongd worden van het ene bedrijf naar het andere. Uiteindelijk belandde hij bij een bedrijf waar geen werk meer was en de werknemers zich wel elke dag moesten melden. Jan beschikte over veel humor. In de kerk vertegenwoordigde hij de progressieve krachten. De steun in Zuid nam in de jaren negentig toe. De schoonmoeder van Jan en zijn vrouw leefden actief mee. Helaas kwamen zij te overlijden. Zijn kinderen waren zeer meelevend met de kerk en zetten het werk van hun vader door. Jan accepteerde zijn dood::ik heb mijn tijd gehad en anderen onder wie mijn kinderen zetten de zaak voort. Jan en ik hadden jaarlijks ons diner.eerst in Monmartre,het restaurant waar hij zijn vrouw en kinderen dineerden.Als herinnering en eerbetoon aan zijn vrouw dineerden we daar totdat het niet meer kon. We weken uit naar andere restaurants. We wisselden van gedachten over onze kinderen,de toestand in de kerk.de politieke situatie. . Helaas is een einde gekomen aan onze 33 jarige vriendschap. Ik ben hem dankbaar voor zijn hartelijkheid,zijn steun en ongelooflijke inzet. Zo kon het gebeuren dat mensen uit Zuid me belden. Ik vroeg Jan langs te gaan en mij te rapporteren. Dat deed hij met verve. Een fijne vent en trouwe makker is ons ontvallen.

 

Lezing uit Mattheus 25:34-40

Volgens Harry zouden we elkaar begin jaren 70 nog ontmoet hebben in de Minahassa(Indonesie). Maar pas in Rotterdam verkregen Harry en ik persoonlijk contact. Het was meer dan 25 jaar geleden Harry werd  wegbezuinigd bij een verslavingsinstelling die leed onder wanbeheer. Van hoog tot laag werden mensen aan de kant gezet.Ik ontmoette Harry en legde hem een plan voor. De situatie onder de druggebruikers was erbarmelijk slecht(onvoldoende opvang,de ziekte aids greep om zich heen,matige spuitvoorzieningen,het vluchtelingenbeleid was knudde,teveel mensen sliepen in de kerk)Ik verteldeHarry hoe goed ik het zou vinden als hij de medische dienst in de PK zou willen runnen.Hij ging daar meteen positief op in. We organiseerden een gift waarvan we  een medische kamer konden inrichten,eerst beneden in de kelder en later boven. Zelf was ik in mijn Indonesische jaren secretaris geweest van een ziekenhuisbestuur.Ik vertelde Harry dat ik een derde wereldachtige aanpak zou prefereren. In Nederland is alles zo goed georganiseerd dat mensen buiten de boot vallen en verstoken zijn van medische hulp. Harry ging accoord met mijn plannen en op onnavolgbare wijze gaf hij de medische dienst vorm en inhoud. Harry was in zijn element.Hij kende een fabelachtige omgang met patienten. We runden zelfs een methadonprogramma. De inspektie werd nerveus maar kwam in overleg met Harry tot een compromis.Harry was ook bereid mee te werken aan het Ibogain experiment.Het experiment kwam van de grond en werd later gerunned door Prof,Bastiaanse. Harry was geduldig en soepel, Ernstige problemen besprak hij met mij. We koesterden  onze  Indonesische cultuurverhoudingen. Hij moest het hoofd bieden aan uiteenlopende krises. Nooit vergeefs deed ik een beroep op hem sAvonds laat was een vluchteling plots ziek of wilde bevallen.Ik telefoneerde Harry en hij rukte uit. Zijn service was zeldzaam. goed.  Hij wist dat ik hem totaal vrij liet in medische beslissingen. Hij zag kans om  soepel om te gaan met het personeel van de kerk.Een  gebruikster bombardeerde hij tot medewerkster bij de contacten met de apotheek. Hij gaf vertrouwen.De GGD raakte in de loop der jaren meer enthousiast.We kregen versterking.In de loop van de jaren 90 trad dokter Marie  toe en kwamen er verpleegkundige medewerkers: eerst Henk Bennink,later Annet Hommen,Siawash,Bea ,Lina etc.Omstreeks 2000 kwam Frans Sikken ons assisteren. Dokter Huub  bood zijn diensten aan. Harry stelde het wel op prijs om in zijn waarde gelaten te worden.Het derde wereld principe wilden we niet loslaten.Er waren ook persoonlijke krises zoals het overlijden van zijn  eerste vrouw.Hij maakte mij ook deelachtig aan beslommeringen onder zijn patienten. Ik bezocht Harry ook eens op zijn volkstuin:wat een pracht.Fijn was het dat hij nog het afgelopen jaar in zijn tuin van Ommoord kon werken..Het afgelopen jaar hebben we elkaar vaak ontmoet.De kanker sloeg toe en kon een tijdje bedwongen wordenMaar afgelopen zomer moest Harry bekennen dat de strijd toch verloren was.We hebben nog  vaak gesproken over onze ervaringen en avonturen. Harry heeft zich ontfermd over zijn zieken. Wat hij niet wist was dat Jezus zich vereenzelvigde met de zieke junk,de opstandige vreemdeling, de lijdende mens.Jezus  trakteert hem op de maaltijd aangericht voor alle volkeren.Harry begrijpt dat niet maar zegt Jezus :in zoverre je hebt je  ingezet voor de zieke heb je dat voor mij gedaan. . Harry was geen theologische prater.Dat liet hij aan mij over. Hij was present.De zieke gaf de toon aan.Wij zijn God dankbar dat we hem hebben mogen ontmoeten.Het waren kostbare jaren.De dag voor zijn dood bezocht ik hem nog.Communikatie werd moeilijker.Ik reikte hem vocht aan dat hij kon opzuigen. We deden een gebed en ik zegende hem.Ik denk aan zijn vrouw Maria,alle kinderen en kleinkinderen.God zegene jullie

In de zestiger jaren…..GELOVEN MET MIJN BREIN (DEEL 4)

TENSLOTTE

In de jaren zestig werden we gefascineerd door Camus (hij kwam om het leven in 1960) Na de tijd van de religieus metafysische illusies volgt de absurditeit. Het absurde wordt geboren uit de confrontatie tussen de menselijke roepstem en de onredelijke stilte van de wereld. We ervaren in ons een dwingende eis de wereld betekenis te geven. We willen erin een overkoepelende zin in ontdekken. Maar de aanspraken op vervulling en betekenis worden door een onverschillig universum ontkend. Het ontluikende besef van betekenis staat voor een raadsel dat elke overkoepelende zin onmogelijk maakt. De pogingen tot zingeving worden gefrustreerd. Dat noemt Camus absurd. Toch vraagt Charles Taylor in zijn (Een seculiere tijd) zich af of in onze doorleefde ervaring het verlangen naar betekenis niet onuitroeibaar is. Betekenis verlangen is geen houding waarvoor je kunt kiezen. Het staat in ons mens-zijn centraal. Betekenisgeving is ons toevertrouwd. Taylor vertelt van Václav Havel die tijdens gevangenschap een bijzondere ervaring had. Hij raakt overtuigd van een diepe en duidelijke betekenis. Hij kijkt naar de kruin van een boom. Hij neemt prikkeldraad, tralies en wachttorens waar. Hij voelt zich uitstijgen boven de coördinaten van zijn kortstondige bestaan. Hij ervaart verzoening en ziet onder ogen, wat onder ogen moest worden gezien.
Hij raakt verbijsterd over de soevereiniteit van het Zijn. Hij beleeft mysterie. Hij ervaart tomeloze vreugde. Hij voelt zich aan de rand van het oneindige Geluk, harmonie en liefde.

Wij mensen kennen en beleven een werkelijkheid. God is de dragende grond van ons bestaan. We zijn in God die met ons in (zoals gedemonstreerd in Jezus). We hebben de
betoverde wereld van geesten, demonen, goden en bovennatuurlijke metafysische krachten. De door ons geprojecteerde God ter verklaring van alle dingen die van bovenaf ingrijpt, voor goed verlaten. Onze eigen geest blijft over. We zijn genetisch bepaald maar zijn ook cultuurdragers. We zijn lot en daad. Op grond van de Gods ervaring in mijn werkelijkheid ken ik betekenissen toe aan de dingen die ik meemaak en ontwerp. Het leven is mooi maar ook huiveringwekkend. Ik houd aan God vast die mij draagt. Hij lijdt mee maar berust niet in wat mensen kapot maakt. We ontvangen power en kennis om onze rol van medeschepper naast God te aanvaarden. Als protestant houd ik in mijn grenzeloze pogingen betekenissen toe te kennen vast aan DE BETEKENIS, het WOORD van God overgeleverd in mij cultuur. Ik weet dat God vanuit het verleden mij is overgeleverd in verhalen die ik moet ontmythologiseren en vertalen. In mijn geest spreek ik met God. Ik kijk in het donker uit over de Maas voor mijn huis. De radarpost geeft me het zekere gevoel dat we op de schepen niet de weg kwijt raken. Ik besef vaak goed de ongerijmdheden in deze wereld en ik bakkelei met God die ook in de absurde ongerijmdheden present is. God is mijn Vader, Moeder, Vriend, Bondgenoot, en Metgezel. Ik draag God met me mee in het vertrouwen dat hij mij draagt.

Chiel is ons toch nog onverwacht ontvallen.

IN MEMORIAM CHIEL KOOREVAAR

Chiel is ons toch nog onverwacht ontvallen. We leerden elkaar 10 jaar geleden kennen. Regelmatig bezocht ik hem. Er was sprake van een gezellige sfeer. Altijd kreeg ik appeltaart. We rookten sigaretjes en sigaren. We bespraken allerlei onderwerpen varierend van zijn gezondheidsperikelen tot politieke onderwerpen. TV vond hij niets maar de radio was zijn favoriet.. Hij sprak altijd met respect over zijn ouders en maakte zich zorgen over hun gezondheid. Het medeleven van zijn zuster was een terugkerend onderwerp. Hij was dankbaar. Vele malen hebben we gediscusseerd over de relatie met Marokkanen in Schoonhoven,de gedachtewereld van Wilders cs.. Hij kon altijd goede vragen stellen en liet zich niet zo maar door mij overtuigen.. Over bepaalde ontwikkelingen maakte hij zich zorgen. Hij was tevreden met zijn huis en kon vertellen over wat hij deed tegen burenoverlast. Hij vond de zingende vogeltjes in zijn klimop maar niks maar ik verheerlijkte de vogels. Chiel was altijd gastvrij en zorgde voor koffie,cola zero etc. Op gezette tijden had hij vragen over geloof en bijbel.. Er viel altijd na te denken.. Soms reden anderen auto voor mij toen ik geopereerd moest worden aan mijn knie. Mijn gasten waren altijd ingenomen met Chiel. Hij kon zich soms vreselijk zorgen maken over de WAO regelingen. Ik verzekerde Chiel altijd dat niemand hem ging goedkeuren. Gelukkig was dat ook zo. Uiteraard discusseerden we over gezondere levensstijl. Er waren nog tijden dat hij zelf de boodschappen deed . Later werd dat moeilijker. Chiel kende de handicaps van zijn leven. Hij zocht contact met mij wegens mijn tolerantie. Chiel vond vaak dat de samenleving hem afwees. De genotmiddelen droegen wel bij aan welzijn maar verergerden toch zij n handicaps. Dat was een spannend gevecht in zijn leven Goede vrienden als Coen werden door Chiel als geschenken uit de hemel ervaren. De laatste tijd ging zijn gezondheid achteruit. en. hij kreeg te kampen met nieuwe kwalen:moeilijker lopen,jeuk over het lichaam, en pijn. Ik spoorde hem aan om de arts te raadplegen. Soms deed hij dat.
Ik heb u een fragment uit Lucas voorgelezen. Chiel vereenzelvigde zich met slechte mensen. Maar hij wist dat Jezus juist geinteresseerd is in gesjochte mensen. Daar hadden we het soms ook over..Zijn gehandicapte bestaan viel hem soms zwaar. Al die medicijnen en goed bedoelde adviezen. Hij kwam daar niet uit. De afgelopen tijd klaagde Chiel meer over zijn toestand. Hij werd ook pessimistiser, Toch nog onverwacht is hij er niet meer. Familie en vrienden verliezen het contact .Zelf realiseer ik me : bezoek aan Chiel in Schoonhoven is er niet meer.een trouwe vriend is ons ontvallen. Vaak belde hij me op met het laatste nieuws over zijn lotgevallen. Je was op elkaar betrokken. Ik zal hem missen Zijn heen gaan op nog jonge leeftijd bedroeft ons allen. Een tijdje had hij last van hallicunaties. Ik legde hem een en ander uit: in je hoofd maak je dat mee maar toch is het niet waar. God gaat mensen niet pesten. Vandaag vertrouwen wij Chiel toe aan de grote liefde en barmhartigheid van God voor mensen. Chiel was moe en belast maar rust nu bij God die rust geeft.. Jaren geleden moest ik voor GGZ Delft een lezing houden over verslaving.Ik heb Chiel aangehaald in een voorbeeld. Chiel was voor mij leerzaam. Met plezier denk ik aan hem terug. Ik bid God om kracht voor zijn ouders,zijn zuster en vrienden.

Groot was de verrassing…

VERRAST DOOR MAROKKANEN

Op 24 februari van dit jaar werd ik op ongekende wijze verrast door Marokkanen. Zij wilden mij nog danken voor wat ik tezamen met en voor hun landgenoten heb gedaan de afgelopen 32 jaar. Ik werd tezamen met de Marokkaan Brahim El Manouzi gelauwerd. Hij behoorde tot de groep van 182 die ik indertijd in de kerk Het Trefpunt van mijn kostersvriend Jan van Lieburg onderbracht. Ik kan het mij nog herinneren dat ik mij moest verantwoorden bij het hoofd van de vreemdelingendienst die mij uitlegde dat ik als dominee niet de wet mocht overtreden. Marokkanen veroverden een speciale plaats in mijn hart. Ik las er veel over om hen te leren begrijpen. Zo leerde ik dat je een Marokkaan niet en plein public de mantel moet uitvegen. In allerlei activiteiten investeerde ik tijd en energie: De AJV,de SAJ,illegale Marokkanen,dakloze en druggebruikende Marokkanen,speciale hulpverlening,politieke pogingen om illegalen legaal te maken. We organiseerden jaren lang Marokkanenavonden.We kenden goede en kwade dagen. Ik heb eens een jongen een pak slaag verkocht die zich misdroeg op Perron 0.Maar Marokkanen boden bescherming tegen onverlaten door voor mij op te komen:hij is de patron. Tot de dag van heden houd ik mij nog bezig met de lotgevallen van illegale Marokkanen die hier al 20 tot 40 jaar verblijven. De voorzitter van de Stichting AFAAQ Lahcen Benmrit zwaaide mij lof toe. Ze hadden de presentatie grondig voorbereid. Ook anderen als hoogwaardigheidsbekleders uit Marokko,het voormalig kamerlid Mohammed Rabbae,de deelgemeentevoorziter zwaaiden mij lof toe. Het gebeuren was zeer ontroerend. Ik leerde ook begrijpen waarom zij mij zo waardeerden: u verzette zich tegen gezag dat onmenselijk was. Heel ontroerend vond ik de opmerking van een Marokkaan die zei dat hij mij ook waardeerde voor mijn inzet voor pedofielen:ik ben het niet met hen eens maar deze mensen mag je niet aan de kant laten liggen. Zo,n man begreep mijn tomeloze inzet voor kansarmen. Brahim El Manouzi die ik nog kende uit de jaren tachtig was een Marokkaan op wie gerekend kon worden:altijd beschikbaar. Ik zat aan tafel met de consulaire vertegenwoordigster. Ik kon mij hart luchten over de IND. Haar reactie blijft hier onvermeld om begrijpelijke redenen. Ik had nog nooit zo’n avond bijgewoond. Het was een complete verrassing. Het leek op een droom. De mooie oorkonde over warmte en zorg die we gedeeld hadden. Een prachtig schilderij speciaal uit Marokko verkregen. Schilderijen met mooie en warme kleuren met de eigen Marokkaanse symboliek. Marokkanen hebben hun verdiensten bewezen in de Tweede Wereldoorlog. Zij veroveren thans hun eigen plaats in de Arabische wereld tijdens de Arabische Lente. Marokkanen hebben terecht joden gekoesterd. Het was een verrukkelijke avond met zoveel hartelijkheid en warmte. Zelfs een klein meisje sprak mij toe en overhandigde bloemen. Voor de Stichting AFAAQ heb ik grote waardering. Zij verrichten uitmuntend vormingswerk dat bijdraagt tot integratie. Marokkanen uit het verleden flitsen door mij:het kleine lieve drugshandelaartje wiens pasport ik altijd bewaarde en die na verlinking van de aardbodem verdween,de wat aggressieve jongen die met me wilde vechten,de druggebruikers die overal werden afgewezen,de illegalen die maar ongewenst bleven,de jongen die geweldig zijn best deed en tot verrassing legaal werd,de lieve Marokkaan die niet van de drank kon afkomen,de orthodoxe Islamitische Marokkanen die onze Islamavonden bijwoonden, etc etc. Het was een avond om dankbaar te zijn. Zon geweldige lofbetoning was een ongekende verrassing.

Azad is ons ontvallen

IN MEMORIAM AMIR HOMAYOUN AZAD

Azad is ons ontvallen. We zijn verdrietig.. Zo’n aardige,lieve en meelevende man. Het was niet mogelijk dat hij legaal kon worden. Dat drukt een mens weg. Maar de naam Azad betekent vrij of bevrijd. Maar dat was hem niet vergund. We leerden hem jaren geleden kennen toen hij formidabel bleek te kunnen schilderen. Uit zijn schilderkunst bleek zijn oosterse cultuur. Perzen kennen een lentemaand waarin een engel de puurheid vertegenwoordigt. De mensen dragen witte kleding. . De kleur van Perzische viooltjes is aangrijpend en indrukwekkend. Zo’n kleur kennen we niet. Azad ondervond als asielzoeker veel hinder. Wie al meer landen bezocht heeft heeft het niet gemakkelijk in ons land. Azad viel niet onder de pardonregeling. Zulke mensen ondervinden ook hinder van verhalen van vluchtelingenwerkers,die bij onderzoek een beetje waar, half waar of onwaar zijn. Hoewel men Azad niet zag zitten mocht hij toch blijven schilderen in de toenmalige Pauluskerk. Hij verhuisde mee naar de NAS. Hier leerde ik hem beter kennen. Hij filosofeerde mee en kwam voor zijn mening uit.. Hij runde de fietsenwerkplaats. Voortreffelijk.. Op zijn juridische rompslomp hadden we onvoldoende zicht. Hij beweerde een goede advocaat te hebben. Van Fransciskus leerden we om ieder mens ongeacht wie hij was gastvrij te bejegenen. Helaas raakte hij weer in detentie.. Dat is een verschrikkelijk systeem bedacht door de zgn IND die asielzoekers treitert met detentie. Ik verwijs naar de vrouw die in haar eentje demonstreert voor de detentieopvang van Zestienhoven. Zij gelooft nog in recht. Ik vind dat de IND een humaan martelwerktuig is dat mensen kleineert en rechteloos maakt. Politieke partijen als VVD,CDA en PVV kijken toe,denken mee over dit soort onderdrukking en doen niets. In detentie werd hij ziek. Voor de slotperiode van zijn leven kwam hij vrij. Zo handelt de IND:als je bijna dood bent dan mag je hier blijven. Soms denk je :we moeten een soort Occupyachtige bezetting organiseren bij het gerechtsgebouw totdat de IND verdwijnt.

 

Jo landheer dichtte:

 

Dit is het bitterste op aarde:’t leed

Dat we onze doden deden bij hun leven.

In slapeloze nachten keert het weer

een dof aansuizend op de nachtwind beven

Krenkende woorden,achteloosgezegd,

En tedere,die onuitgesproken bleven.

 

Zo is het Azxad vergaan. Bitter leed,krenkende woorden. Tedere woorden bleven onuitgesproken. Wij vertrouwen Azad nu toe aan de Barmhartige God=Allah die zich ontfermt over zijn mensen. Zijn engelen drukken hemelse puurheid uit. Dat kan ons inspireren ondanks de zwarte wolken rondom ons. Die prachtige Perzische viooltjes stralen geluk uit. Azad mag nu vrij zijn. Ondanks vriendelijke bajessen, humane behandelingen, geweldige medische diensten, Tedere woorden bleven echter onuitgesproken. Hier op aarde was geen vrijheid om recht te vieren. Zijn dood is een uitdaging om de strijd tegen het leed dat mensen wordt aangedaan niet op te geven.

Hans Visser

Twee gebeurtenissen troffen mij in de privewereld.  Mijn kapper waar ik tientallen jaren kwam ging met vervroegd pensioen omdat het HILTON hotel verbouwd gaat worden. Ik had een bijzondere band met deze kapper die ANTON heet.  In de beslotenheid van de  salon  konden we vrij discussieren over het dagelijks leven. Hij vertelde over de geboorte van zijn kleinkinderen en zijn vakanties. Het was een man met humor  die  de grenzen van zijn klanten respecteerde. We hadden  altijd een fraai uitzicht op het HOFPLEIN. We dronken koffie en wisselden nieuws uit over elkaars gezondheid. Het valt me zwaar van hem te moeten scheiden. ANTON was een bijzondere man met hart voor de zaak. Hij hield van zijn klanten en hield hen in ere. Het afscheid van deze kapper doet verdriet omdat hij meer was dan kapper alleen. Het is voorgoed voorbij. Onherroepelijk.. Een tweede gebeurtenis was het overlijden van een man die eens mijn bodyguard was en eens twee belagers tegen de grond werkte. Onvergetelijk: de trouw en zorg van deze man. Ik mocht hem graag. DIKKIE was zijn roep naam .  Het leven kan  eenvoudig verlopen., Dit soort mensen is onmisbaar. Voor de kwaliteit van leven. . Je ervaart de hartelijkheid en vriendschap van mensen die overeind blijft.  Kerst en Oud-jaar staan voor de deur. We zien terug , hebben weemoed in dierbare herinneringen. Essentieel voor het kerstgebeuren is dat  het Woord van God zichtbaar en voelbaar wordt in de mens Jezus die onder ons heeft gewoond. Jezus als mens voor anderen. Breed was zijn inzet. Daarin beleven wij de transcendentie van God met ons. De afgelopen maanden heb ik mij verdiept in drie onderwerpen: de theologie van de revolutie,geloven met je brein en  de seksuele revoluties. Het gaat om de inspiratie die ik op deed in de jaren zestig en die in mijn leven een prikkel en uitdaging werden. Ik heb in sommige gezelschappen (Rotterdamse Studieclub, Sociokratisch Centrum en ICHTUS) proef gedraaid. Wellicht dat de bjdragen nog eens op de website verschijnen.  Tolstoj vraagt zich in Oorlog en Vrede af: “wat is slecht,wat is goed? Wat moet je liefhebben en wat haten? Waarvoor leef je en wat ben ik? Wat is het leven en wat is de dood? Wat is de macht die alles regeert. ?” Dat zijn wezenlijke vragen. Als God er niet is wie heeft Hem dan verzonnen. ? Als het gaat om de macht die alles regeert dan kies ik voor BARMHARTIGHEID. Dat heeft Jezus ervaarbaar en toepasbaar gemaakt. Dat raakt aan de essentie van kerst dat verdrinkt in geblair,commercie,bomen met kunstlichten,ballen,takken,stollen,kippen,kaarsen en gezang. Ik houd het liever bescheiden en vraag naar waarvoor leef ik en wat ben ik?Manueel Kneepkens gelooft dat creativiteit niet van  van buiten komt maar van binnen(het jubelende brein).Ik weet en geloof met mijn brein. Ik wil me niet uitleveren aan willekeur van openbaring. draag God met me mee. God laat zich vinden. God ligt in onze handen maar wij rusten in zijn hand.  Wij leven in de multiculturele samenleving waar veel bedweters ons irriteren. Laten we eerlijk zijn. Allen (moslims,gelovigen en humanisten), allochthonen en authochthonen worstelen met integratie, die een kwestie van lange adem is. Integratie schuurt en schrijnt. BARMHARTIGHEID is de olie die deze machine draaiende houdt. God is mens voor ons, laten wij mensen er zijn voor elkaar.

MIJN BODYGUARD IS NIET MEER

Mijn bodyguard is er niet meer. Dick van Strien is dood. Zijn zwager stelde mij op de hoogte. Ik had een speciale band met Dick. Enige tijd geleden verhuisde hij naar Groningen, Afgelopen zomer bezocht ik hem. Een vertrouwde en dierbare ontmoeting.

Vroeger gold Dick als lastpak in de oude Pauluskerk. Maar vele jaren geleden nodigde ik hem deel te nemen aan scrabble. Hij deed mee en tot mijn verwondering wist hij zijn onrust te beheersen. Ik wilde hem erbij betrekken. Hij reageerde positief. Zo ontstond meer dan louter vriendschap. Dick had een boeiend verleden waarin Indonesie een rol speelde. We konden grapjes maken en hij blonk uit in het masseren van mijn knie die nog niet geopereerd was. Hij behoorde tot de vaste bezoekers en deed altijd mee. Geweldig vond ik de rol die Dick speelde bij de laatste kraakaktie in 2007. Bovendien had hij zich aangemeld als bodyguard. Hij wilde voor mijn veiligheid zorgen en en sloegen twee belagers tegen de grond die zich ernstig misdroegen. Dat schept nog meer een band.

Dick had veel humor en was en druk baasje. Ik kon me zeer met hem vermaken. Dick volgde zelfs mijn kerkdiensten. Hij was ook serieus in dit soort zaken. Zijn bijwoning van mijn afscheidsdienst was ontroerend. Hij schilderde met anderen op de kerkmuur:bedankt Hans toen ik vertrok. Niet onvermeld mag blijven dat hij krachtig gesteund werd door zijn zuster en zwager,Ongelooflijk wat zij deden en betekenden voor Dick. Juist in deze dagen moeten we hen gedenken:Maartje en Frans.

Ik bezocht Dick nog wel eens in ziekenhuizen en klinieken,ook wel in de bajes. Er waren altijd avonturen. In de kliniek mocht Dich niet binnen maar alleen buiten het gebouw bezocht worden.In de bajes ging ik uit mijn dak tegen een bewaker van wie ik geen kaart mocht overhandigen. Ik zei dat ik de volgende keer een pistool zou meebrengen. Dick vermaande mij en het liep allemaal met een sisser af. In het ziekenhuis bleek dat Dick toch ingewikkeld ziek was.,Hij knapte daarvan nooit helemaal op.

Dick had een gecompliceerd leven achter de rug. Veel dingen gingen niet zoals hoopte. Zijn verslaving was verweven met zijn psychische conditie. Ik drong er bij Dick op aan om niet op het traject te belanden waardoor hij in Beilen terecht zou komen. Dat ging gelukkig nooit door omdat zijn zuster altijd betere plannen had.

Dick is ons ontvallen:een goede vriend met dierbare herinneringen. Bij mijn laatste bezoek genoten we van de gezelligheid bij hem thuis en rookten een sigaar. Hij deed mij zelfs sigaren kado Ik dank God dat ik deze mens heb mogen ontmoeten.

In Tando Bone
In Tando Bone (gelegen aan het Poso meer, oostkust, tussen Tentena en Peura in Centraal Sulawesi,Indonesie) zit ik neer bij het strand van het Posomeer. Ik zit hier tegenover mijn graf dat ik hier geplanned heb. Mijn geliefden mogen hier eens een deel van mijn as uitstrooien over het meer. Het is nu meer dan 33 jaar na mijn gedwongen vertrek uit Indonesie. Mijn gehele generatie met wie ik in de zeventiger jaren samenwerkte en leefde begint weg te vallen door overlijden.Straks zullen we elkaar niet meer heinneren. De mens is als het gras: het komt op,groeit,bloeit en verwelkt weer.De wind gaat er over heen. Alles voorbij. Het water van het meer kabbelt nu rustig. Wolken en zon overdekken het meer. Ik bewaar goede herinneringen. Fantastisch zwemwater. Ik maakte vele boottochten tussen Tentena en Pendolo. De vis uit het meer was overheerlijk. Dat schone,heldere en heerlijke water’ Hier zal ik rusten.Wachten tot de Eeuwige zijn belofte nakomt. Ik besef dat ik door het geloof in Jezus reeds participeer in het eeuwige leven. We hebben onsleven ingezet op Jezus.Met Hem gaat de band nooit verloren. Ik hoor het lied van de zwaluwen. Af en toe zie ik een bootje.Ik herinner mij de boomstammen in de zagerij die ik eens runde met Tobondo. Het meer ademt een weldadige rust. In de verte liggen de bergen waarachter de valleien van Rampi,Bada,Besoa en Napoe liggen.In onze tijd was dat nog 2 tot 5 dagen lopen door de ju ngle. Prachtige tournees met dierbare collega’s. Zware tochten die beloond werden met enerverende ontmoetingen met leden van onze kerk de GKST. Ik beroem me er op dat ik de bergen heb bedwongen Maar bovenal heb ik van de mensen gehouden. Later hebben we met MAFvliegtuigen de bergen bedwongen. Heerlijk en zalig was de ochtend dat we landden in de prairie van Besoa, een preek hielden, koffie dronken, napraatten en in de middag terugkeerden naar Tentensa. Van stof tot stof, van as tot as. Zo zal het hier zijn als ik in de vergetelheid wegzink in het meer. Al die goede mensen:Lumentut, Gosal,Tampake,Papasi,Perinzie, Tayaya, Peruge, Ruagadi, Ruru, Rundubelo, Mocodompis, Tanggerahi, Kadoawu, Merangga, Mononutu, Wibowo, Lagarenze en zovele anderen. Zij zijn allen ook in vergetelheid weggezonken. Indonesie was mijn tweede vaderland. Een deel van mijn as kan in de Maas gestrooid worden. De andere helft hier. Het leven was hier bewogen, vulkanisch en schoon. Om niet te vergeten. Het is goed hier te rusten. Hoe zal de Eeuwige ons werk voltooien? Gisteren sprak ik nog met Papasi over geloven met mijn hersenen. We laten God geen dingen doen die ons toekomen. God kan niet zomaar willekeurig ingrijpen. Papasi oppert mirakelen en wonderen Ik wil ze niet ontkennen maar ik blijf het willekeurig vinden als Hij de ene mens helpt en de ander niet. Zeker,ik moet mijn kop buigen voor het misterie hoewel ik mijn brein blijf gebruiken. Niet echter de rust van de ratio bij Kant maar met Nietzsche kiezen we de volle zee.God is immers ook in het water, symbool van de dood, Ook uit dit meer is opstanding mogelijk
Tando Bone, 1 april 2011,
Hans Visser

ArieJan en ik hebben afgesproken dat ik bij zijn crematie een paar fragmenten uit het boek Prediker zou voorlezen. Via veen gemeenschappelijke vriend leerde ik hem in de slotfase van zijn leven kennen. Volgens Prediker is het leven ondoorzichtig en zijn we niet in staat de raadselen van het leven op te lossen. Daarom roept hij de mensen op van vreugde te genieten:eten en drinken. We worden aangespoord tijdens ons zwoegen hier op aarde ons te verheugen. Prediker hoopt dat de mensen een vrolijk hart hebben. Volgens Prediker kan God geen levenssucces afdwingen. We komen er niet uit. Daarom: schep genoegen in de kleine vreugden van het bestaan.
ArieJan heeft zich zelf getypeerd als levensgenieter. Hij zocht niet de grote belangrijke dingen die wij mensen naar voren brengen ten aanzien van een geslaagd bestaan. ArieJan prefereerde het uitbundige bestaan. Hij vond dat drugs hem hielpen om het bestaan te verrijken met allerlei ervaringen. Zo hield hij ervan als de wereld in beweging kwam. Je maakt van alles mee. Prediker is een van de zeldzame auteurs die het CARPE DIEM propageert.. Hij is er van overtuigd dat we geen greep hebben op de zin van ons bestaan. Arie Jan heeft de drugs verstaan als uitdaging voor zijn bestaan. Hij kon genieten van plafondschilderingen. Goed was het om naast de vreugde door drugs ook je boodschappen te doen. De vreugde van het hart maakte dat je op een bepaalde manier ging denken,voelen en beleven. Het was lekker speed te gebruiken. De buitenwereld reageert altijd spastisch:het is verboden,het is slecht,het is verwerpelijk.

ArieJan zocht naar vrijheid en ruimte. De meer dogmatische vormen van religie scheppen geen vrijheid maar dwang in een bepaalde richting. Het levensdevies van ArieJan was: ik moet niks. Hij wilde zich zelf zijn. Daarom verzette hij zich tegen wat opgelegd werd. Hij ontwikkelde zich liever als EINZELGANGER. Hij wilde geen meeloper worden. Hij wilde het diepste van zijn eigen zelf leren kennen. ArieJan pleitte ervoor elkaar vrij te laten. Laat de ander in zijn of haar waarde. Duidelijk is dat muziek een bron van vreugde was. We zullen dat ook vandaag nog mogen beluisteren. Hij stelde vriendschap op prijs. Hij beleefde schoonheid en verrukking in vriendschappen. Zelf gaf hij daarin een voorbeeld. Laat liefde en vriendschap onvoorwaardelijk zijn.Niet zitten zeuren aan iemands hoofd maar de ander aanvaarden zoals deze is. Hij kon vertellen over zijn vriendin. Met haar autistische kind bouwde hij een band op. Hij genoot van zijn verblijf in Australie en van zijn vacanties. ArieJan is zich ervan bewust geweest dat zijn levensstijl niet altijd uitblonk. Er gingen dingen niet goed. Dat was hij zich bewust. Het spijt hem nog dat hij geen afscheid van zijn opa heeft kunnen nemen

Het ging ArieJan er ten diepste om dat zijn zelf erkend werd. Dat is niets bijzonders. Hoe zit je in elkaar. Laat je medemensen jou zelf respecteren met alles er op en aan. Wij nemen afscheid van hem. Hij heeft genoten van de hartelijkheid en gezelligheid in het huiselijke milieu van zijn ouders,broers en zuster. Hij was erg blij zo zijn leven te mogen besluiten.

In juni 2010 belandde ik in het ziekenhuis voor een knieoperatie, die gecompliceerd werd door mijn hartfalen. Deze operatie is me geweldig tegengevallen. Allerlei complicaties deden zich. voor. Het herstel verliep/verloopt tergend langzaam. Ik raakte futloos, zwak en zwaarmoedig. Kom ik ooit dit ziekenhuis uit? Wordt het nog wat met een nieuwe knie? Tijdens een nacht las ik in het boek “De vijfde berg” van Paulo Coelho. Dat ervaarde ik als een omslag. Niet langer blijven slapen en dood willen gaan maar er weer tegen aan. Een mens voelt soms de schurende vleugels van de tragedie. Er zijn onvermijdelijke dingen,er zijn dromen die verwezenlijkt zullen worden. Gelijktijdig werd ik geconfronteerd met het overlijden van enkele dierbare mensen uit het verleden van mijn leven. Boegi,een Antilliaanse druggebruiker is dood.Ik bezocht eens op Bonaire zijn geboortedorp .Ik hoopte dat hij daar gebleven was. Maar niet. Hij kwam terecht in Nederland en participeerde in de drugsscene. Dat maakte zijn leven niet eenvoudig .Toch bleef hij altijd opgewekt. Het leven op een kamer viel tegen. De kamer werd een drugscafe.Hij moest er uit. Toch probeerde hij zijn leven te verbeteren. Hij maakte dagelijks de omgeving van de oude Pauluskerk schoon. De buren prezen hem de hemel in Hij volbracht zijn werk met veel humor. Ik ontmoette eens zijn dochter.We droomden van een andere toekomst Boegi was een schat van een jongen maar kon ook buitengewoon lastig zijn. Zo jammer dat de ontsnapping uit de drugsscene niet lukte. Tegen de tijd dat de kerk gesloopt zou worden kwam hij terecht in een opvang waar hij meer succes oogstte. Volgens de berichten ging het nu goed met hem. Na mijn emeritaat verloor ik het contact met hem. Toen ik van zijn dood hoorde ontstond ontroering in mij over toch zo’n aardige jongen. Ik zie zijn blijde gezicht als hij vertelde van zijn werk rondom de kerk. Ine overleed, Zo ‘n trouwe medewerkster op wie je altijd een beroep kon doen. Ik vroeg haar om regelmatig controle bezoekjes te brengen aan enkele illegalen die we in Zuid gehuisvest hadden. Zij deed dat voorbeeldig en rappporteerde regelmatig. Ze was creatief en bedacht allerlei dingen voor onze jongens. Ze sleepte een verleden met zich mee dat niet altijd zo gemakkelijk te verwerken viel. We spraken er over zonder dat we voor allerlei ellende een plek konden vinden. Ze leefde mee met de kerkdiensten. Zo’n vrouw heb ik beleefd als een echte bondgenote. Ook daar waar ik maar met moeite mensen kon vinden verscheen Ine. Ik denk aan haar veelvuldige presentie in de galary Medea. Ze kon zich ook wel eens vertillen aan een klus. Daar moet je nooit moeilijk over doen. Je leert ervan en gaat verder. Niet opgeven..Ine werd ook wel eens omringd door mysterieus gedrag.Ik accepteerde het en voelde me niet geroepen het mysterie op te lossen .Laar mensen in hun waarde ook als je ze niet altijd begrijpt. Jan is overleden Hij was dominee.Niet de gemakkelijkste. Jan leverde strijd en kwam op voor Weinreb,een omstreden gestalte uit joodse kringen in Wereldoorlog 2.Jan was zeer geinterresseerd in de joodse traditie en kon voorbeeldig Hebreeuwse les geven. In de Pauluskerk trok hij een fors aantal belangstellenden Jan leefde zeer collegiala met mij mee.Hij verscheen regelmatig en was breed geinteresseerd zowel in jodendom als Islam. Soms vond ik hem te pro joods en te ongenuancered over Palestijnen.We hebben daarover wel eens gebakkeleid. Jan was wel op gezette tijden aanwezig bij mijn kerkdiensten. Hij had altijd een joodse joke in petto. Soms verpakte hij daarmee een vermanend woord. Ik heb Jan altijd diep gerespecteerd als collega. Ik heb me verdiept in Weinreb en raakte het met Jan er over eens dat Weinreb niet zo maar als zwendelaar neergezet kon worden Hij kon zich goed inleven maar niet iedereen verstond hem. Aan mijn ziekbed verschenen vele mensen, Hollandse vrienden, Somaliers,Eritreers, Marokkanen, Georgiers, enkele crimineeltjes die ik altijd vermaande maar niet liet vallen. Heel ontroerend.. Hun medeleven kon ik niet altijd op waarde schatten omdat ik te gammel was. TBS ers en dierbare vrienden telefoneerden en beluisterden mijn gebroken stem. Toen ik in de intensive care aan het zuurstof lag barstte mijn dochter bij haar komst in snikken uit.. Aan een verpleegkundige bewaar ik dierbare herinneringen,Toen mijn darmen verstopt waren moest zij manueel ingrijpen. Haar zal ik nooit vergeten. In die nacht betekende Paulo Coelho een omslag voor mij. Ik raakte uit mijn zwaarmoedigheid. . Ik had ook Eckhart gelezen: het leven was leeg geworden.Niets meer behoeven te presteren. Je zelf niet meer moeten waarmaken. Hardstikke leeg maar dan toch dichtbij bij God,die niet zomaar je depressie,je pijn en misere wegneemt. Met zijn gratuite liefde en genade e woont hij nu in je hart. Zoals Coelho zegt : God is er in misere en ellende maar ook in de omslag ten goede.

There are many kinds of borders.
BEYOND THE BORDERS………………Georgian National Museum in Tiblisi(GEORGIE) 28 april 2010
There are many kinds of borders.
Borders between nations.Nations can protect the borders against foreigners.,refugees and asylumseekers.Protection means that nations can exclude and drop out people who are not wanted.It is very bitter to experience exclusion.
There is the possibility that inhabitans of a nation will leave their countries.The economic,political and religious situation can be bad.People hope for a new future in an other country.But they can loose that hope.During many years they live in exile.No legal status,no work,dependent from charity.Sometimes refugees can not reach the wanted countries,They die from drowning in open sea.

There are borders in our souls.There are powers in our lives that can force us cross the borders of morality.Freedom is a big power.We want to be free.We hate the enemies who will threathen us. We will not to obey to rules and laws.Sexuality can become a feeling of hate against the borders of our morality.
There are cultural borders.We have experiences outside our reality.We can feel inspiration to change the reality. We can give meanings to light,angels,resurrection,love etc.Marinetti emphazises the courage,the rebellion,the revolt,the brutality.He wants a better world.The followers of DADAISM hate rationality.They like provocation.They do not like a life of order and logical feelings. They like the open sea.They like experiments and intuition.,They protest against war,inhumanity.They cross every border.God can become an absurd accident.Life is absurd.Beyond the borders we can discover new worlds.
Cities as Tiblisi and Rotterdam know borders.There are big rivers,great bridges,beautifull sqares,streets ans roads,There are fountains and parks. There are places for pleasure.Every where people try to find entertainment and culture. People feel themselves not alone.
They look for communication with other people.They cross the borders and hope to find luck beyond the borders.
There are borders between dreams and reality, between nightmares and hopefull visions.Beyond the borders we hope to meet with our neighbour, our friend,.We can not live alone. We like cross the border between YOU and I. It is necessary to have the courage to do it.Beyond the border other people are waiting us. The border can become a challenge.
We like cross the borders,Borders mean law and order.There are people who like protect the borders.They prefer security.Securituy is the guarantee for our luck.We build prisons and shelters for criminal and sick people.. We want to recreate perfect people in our opinion.We will press them to accept our morality and norms.We introduce death penalty for dangerous people”terrorists,pedofiles,..We put them in yail We dont find beyond the borders backgrounds of human behavior.Security is dependent from social welfare for everybody.We will cure sick people.

In the society there are many borders,Borders between rich and poor people,between people with voice and voiceless people.Sometimes people are thinking that we live for our selves.But the reality is that we live with others.Solidarity is important to cross the border to people in need.
There are borders in our conscience.We know that we have the calling to take our responsibility,We have the freedom to realize deeds.Failure is possible.We can err and there are fatal circumstances. Morality is a question of choice.We can make mistakes.It is not clear where is the good path. There is not enough light to look for the truth.Some times we dont know what is good or evil.
The borders between the religions give many difficulties. There is misunderstanding,There is struggle and war.People are thinking that they have the truth,Other religions have lost the way to truth. The world history is full of crises as crusades and holy wars.So many victims.The borders make hopeless.But there is possibillity for beyond the border.That is dialogue.It can give understanding.God is universal,the God of everybody.God is not my own possesion.Dialogue means that we try listen to others.
The conflicht bertween Israeliens and Palestinians is heavy.There are borders,walls etc.They hate each other.Every partij is thinking that he is not wrong.The occupation is very bad.It is not honest that Israel realises a kind of apartheid policy.The Palestinians are not united and have bitter conflicts in own communities.Sometimes we think :there is no beyond the border. But I say to you”do not loose the courage.Negotitations are important to find understanding.The holy land is common.There is place for everybody/Stop the rockets and missiles.Try to work together in trade and science.After so many years there is the possibillity to live in peace.Beyond the border!!!
Camus has said: I make revolt,therefore I am. He likes communication.He prefers solidarty with de people who are suffering.He wants to realize a community.Our conclusion is: we are in the world for revolt because of peace and justice. That means: we are in the world for “BEYOND THE BORDER”.
Rotterdam/Tiblisi april 2010.
Hans Visser email: j.visser@simpc.nl

Welkom op mijn weblog! Kijk in de rubrieken rechts in beeld voor de berichten. Reacties zijn welkom!

‘Wat mij is blijven fascineren in Job, is zijn uitdaging van God. Je leert geen genoegen te
nemen met allerlei theologische praatjes. Je staat tegenover God. Je maakt van je hart geen
moordkuil. Mijn leven lang heb ik me in mijn privéleven en werk soms uitdagend tegenover
God opgesteld. Ik dacht: dit kan niet, ik pik het niet. God, waarom?’
– Hans Visser in God

Job:2:1-10 Najaar 2008

Job 2 is een gelijkenis .God vergadert met zijn ministers . God is geen dictator die alles beslister overlegt. God luistert zelfs naar zijn mensen op aarde. God kan op voornemens terugkomen,het beleid veranderen of aanpassen. Daar verschijnt Satan in een merkwaardige rol,een soort minister van justitie een inspecteur die let op menselijke gedragingen,een aanklager. Satan is niet zozeer een tegenstander van God. Satan valt onder de jurisdictie van God. Hij kan niet uit eigen macht handelen maar alleen krachtens Gods machtiging. Satan is een ingewikkelde figuur inde bijbel. Als de joden in contact komen met de Perzen tijdens de ballingschap dan duikt Satan op. Satan blijkt een tegenstander Van God,een dwarsligger,iemand die verwarring sticht. Het dualisme tussen God en Satan verschijnt aan de horizon. In de bijbel maken we daarmee kennis. I n het boek Samuel (voor de ballingschap geschreven) verleidt God David om het volk te tellen,De auteur van het Kroniekenboek (na de ballingschap) vindt dat te ver gaan en meldt dat Satan David daartoe verleidde. In ons verhaal is Satan een gehoorzame minister van justitie. Job leeft zo rechtschapen omdat hij het goed heeft. God heeft het volste vertrouwen in Job. Job wordt nu beroofd van alles wat hem dierbaar is,zelfs zijn gezondheid. Hij krijgt pokken. Zijn vrouw ziet het niet meer zitten en zegt tegen Job: laat God toch zakken. Maar Job volhardt in het vertrouwen dat God de hand heeft in de goede dingen maar ook in de kwade. De joden hebben het dualisme verworpen. God schept goed en kwaad,licht en duister. Niet dat God is ingenomen met het kwaad maar het werkt niet buiten Hem om. De kern van de niet zo populaire predestinatie van Calvijn is dat de keuze van de mens voor God samenvalt met Gods keuze voor de mens,dat de verwerping door de mens van God samenvalt met de verwerping door God van de mens. Wij kunnen ons niet prijzen in keuze of verwerping van God want God kiest en verwerpt. Zo kan God mensen verleiden tot zonde maar het is de mens die zelf zondigt. God bewerkt goed en kwaad. Kwaad is een mogelijkheid die de mens kan kiezen en effectueren. Vreselijk is dat. De aanklager van God is in de latere geschiedenis voor zich zelf begonnen. Het lijkt wel of hij de schepper van het kwaad wordt. Dat is een misvatting. God blijft de baas. Het dualisme wordt verworpen. De vraag naar het lijden is een tergende vraag. Je kunt God afschrijven maar je kunt het hoofd laten hangen en niks doen. Je kunt ook twisten met God. Dat heeft Job gedaan. Hij accepteerde niet :loon naar werk. Bij de vrienden handhaaft Job zijn rechtschapenheid.”Zeg mij,waarin ik verkeerd gehandeld heb. Niks geen zonde belijdenis van Jobs wege. Job is geen tragiek. Guardini zei eens: tragiek is dat er geen uitweg is in de wereld die in zich zelf gesloten is( een kamer zonder ramen en deuren)Voor Job is de wereld Gods wereld. In Auschwitz/Birkenau ( het diepte punt van lijden) kwamen de joden in Crematorium 4 in opstand. Zij ontkwamen ,werden gepakt en gedood. Het crematorium werd gesloten Ik bewaar nog altijd een paar stukjes puin van Crematorium 4 in een potje als diepe herinnering. Joden werden vergast met het Sjema op de lippen: De Heer uw God is uniek. Job is toch het gesprek met God aangegaan. De Satan komt van een koude kermis thuis. Ook Jezus is in de woestijn door Satan beproefd. Jezus weerstaat de verleiding: “Ga weg,Satan”Het perspectief is dat God het kwaad zal uitroeien,In de beginne scheidde hij licht van donker,land van water,De zee was symbool van onheil. In het boek Openbaring horen wij dat de zee er niet meer zal zijn. Onheil voorbij!!!!Martin Buber wilde niet ingaan op de Theodicee vraag. De vraag naar het waarom van lijden is niet te beantwoorden. Buber zei:vraag aan God wat hij ermee bedoelt. Dagelijks bid ik eenmaal per dag in de morgen,soms twist ik met God:”waarom gebeurt dit of dat,dat kan en mag niet????Ik laat God niet zakken maar houd aan Hem vast en twist met hem totdat…………………Amen.

Ramses Shaffy zong eens een lied over psalm 88 dat mij erg aansprak. Deze psalm kent geen happy end. De enige metgezel van de psalmdichter is de duisternis. De man is doodsziek. Er komt geen antwoord uit de hemel. Hij heeft het gevoel reeds in het graf te rusten. Hij geraakt buiten het bereik van familie en vrienden. God is verborgen. Er zijn nog altijd vreselijke ziekten als kanker die een mens slopen. God staat niet buiten dit rampgebeuren. God heeft de hand in goed en kwaad. Hij prefereert het goede en gunt de mens een gaaf leven. De psalm dichter roept en bidt. Vergeefs. Mensen in grote nood hebben kracht geput uit deze psalm. Zij verklaarden God niet dood maar bleven tot hem roepen. Gedenkt God al die doden nog: de slachtoffersvan Sbrenecia, de vele doden door ziekten. Jezus is solidair met ons. Hij sterft in godverlatenheid. Er komt geen antwoord uit de hemel. Jezus sterft als de psalmdichter. Eenzaam en alleen. Er zijn geen vrome woorden die de ongerijmdheden van het bestaan oplossen.